Takot akong Mag -Isa

Takot akong mag isa... ewan ko ba pero by this time I should have mastered the art of being alone.. you see all my life I've this "wallpaper"( a person who is always hanging around but totally invisible sa mga taong nakakasama niya) it is as if I don't exist.. mag mula nung elementary ako up to this time I've been alone.. don't get me wrong, nag karoon din ako ng mga kaibigan in the past which sadly to say that "it" didn't last... it's either nawalan kami ng means of communication or tuluyang nakalimutan na lang nila ako at unti-unting lumayo sila sa akin. Kaya ganoon na lang ang pag papahalaga ko sa mga kaibigan ko ngayon, sa mga taong nagpapakita ng pag mamahal sa akin...

Pag mamahal? Ang tagal na yata na may nag paramdam nun sa akin... it would surely be nice if maramdaman ko ulit yun. I know there are a handful na nag sasabing mahal nila ako at hindi nila ako iiwan pero they can't blame me if nahihirapan na akong magtiwala.. Yes I trust them pero it's just that ayokong umasa.. lahat kasi ng nagsabi sa akn na hindi nila ako iiwan is nowhere to be found ngayon.. in short nawala din sila at binali nila yung mga pangako nila.. I know that they are sincere when they told me na hindi nila ako iiwan... I just have to make sure... ayoko ng masaktan ulit.

Lahat gagawin ko mahanap ko lang yung "tunay" na kaibigan. I know I may sound unfair sa mga taong nag tatry ng best nila para ipadama yung love nila for me.. And believe me I really appreciate it. Earlier I said the word na "tunay na kaibigan", ano ba yun for me? Siguro enough na yung a friend that will never leave me kahit isang tambak ang problema ko, a friend that will laugh with me and even cry with me, a friend that that cares. I'm really desperate right now, I hope that my set of friends right now will not leave me.. It will surely be the end of me pag nawala sila... sa kanila lang ako kumukuha ng lakas pag I feel like the whole world turns it's back on me... I need some love... love, which ipinag kait sa akin ng mga magulang ko, mga former friends and not to mention my past relationships....nakakatawa ngang isipin pero minsan halos mamalimos na ako ng pag mamahal sa mga ibang tao... weird pero true.... palimos naman ng pag mamahal.... kahit konti lang...