Gaano mo Ako ka Mahal?

Lately I've been wondering kung bakit ba ako ganito mag mahal? Yung tipo ba na lahat gagawin ko para sa taong pinaka mamahal ko, yung sa kanya ko lang papa ikutin yun mundo ko at ibibigay ko ang lahat ng time and caring na kailangan niya, yung tipo ba na 100% ang ibibgay kong pag mamahal sa kanya... I know dun sa last part ng sinabi ko ay madaming napailing... alam ko na hati tayong lahat sa ganitong pananaw...

Madami sa inyo ang mag sasabi na pag ginawa kong ibigay sa taong pinaka mamahal ko yung 100% at hindi ako mag titira kahit 1% man lang sa sarili ko ay ako din ang mag sisisi in the end pag hindi kami nag katuluyan... well tama nga sila kasi everytime my love story ends lagi na lang ako yung nag susuffer unlike her... mukhang kayang kaya niya na wala na ako sa tabi niya... Pero bakit ko ba binibigay ang lahat-lahat sa taong mahal ko? Siguro pakiramdam ko unfair pag hindi ko binigay lahat ng pag-ibig ko sa girl... ano pa ang sense if sasabihin ko sa kanya na mahal ko siya pero hindi ko man lang maibigay yung 100% ko sa kanya... ewan... siguro ganito lang talaga ako mag-mahal... and maybe if hindi kami nag katuluyan masasabi ko sa kanya na kahit kailan hindi ko siya tinipid sa pag mamahal...

Sariling opinion ko ito at I'm sure this time walang makaka relate sa akin... oo nga at martir ako pag dating sa usapang pag ibig pero gusto ko lang ibigay sa "kanya" lahat ng makakaya ko... Kayo? Paano kayo mag-mahal? Ibinibigay mo ba ang lahat or tinitipid niyo ang taong pinaka mamahal mo? Whether mag tagal kayo or hindi ang mahalaga maibigay niyo ang best niyo... as in lahat! Time, love, attention, care at kung ano ano pa... for me I think mahalaga yun, at kung maghiwalay din kayo... masasabi mo sa lahat na hindi ka nag kulang sa kanya..

Ngayon wala na siya...paano na ko mabubuhay

"Ngayon wala na siya...paano na ako?"

Madalas natin ito itanong sa sarili natin after tayong makipaghiwalay sa ating minamahal... pero how can we move on if sa mahabang panahon sa kanya lang umiikot ang mundo natin? How can we face another lonely day without them by our side? How can we even cope up sa lahat ng struggles na haharapin natin sa mga darating na araw ngayon wala na tayong masasandalan...ngayong wala na siya sa tabi natin...

After all we have done para ma-save pa yung relationship natin with that person... in the end... we are all left alone... cold, broken and ALONE... Mahirap yung gigising ka tuwing umaga having those painful heartaches and dried up tears that you had the night before and wishing that it was all but a dream... pero hindi! Gising ka at hindi nananaginip. Deep inside we both know that were just fooling ourselves... ang totoo ay "wala na siya" . Madaming panahon ang nasayang, pera, mga kaibigang iniwan mo sa ngalan ng pag-ibig pero ano na pala mo? Wala diba? Aside sa isang baldeng luha at isang tambak ng tissue rolls ang nakuha mo nung naghiwalay kayo... naiwang naghihingalo din ang puso mo, tila ba parang ayaw mo ng kumilos, gumalaw, mag trabaho at mabuhay.... ewan ko nga ba kung bakit mahirap kumilos pag kakahiwalay mo lang sa isang relationship... siguro dahil simula ng iwanb ka nya kasama niya din tinangay yung will mong mabuhay... corny para sa ibang tao na hindi pa nakakaranas ng isang matinding break up... pero sa mga katulad ko... it's a mtter of life and death... Why? kasi madami dyan sa tabi-tabi na masgugustuhing mamatay na lang kaysa matanggap na wala na sila ng mahal nila... madami dyan na nagpapakamatay dahil sa di nila matanggap yung pag alis ng mahal nila.... hindi ko sila masisisi if naiisip nilang wakasan ang buhay nila kasi I myself had done that before... Actually ayaw na nga akong tanggapin ng hospital dito saamin kasi nagiging suki na daw nila ako sa E.R at kung ang pusa ay may 9 na buhay... I guess this is my last life... nakaka walong beses na akong nagtangkang wakasan ang lahat ng paghihirap ko dahil as pangungulila sa akin mahal... pero tapos na yun... naka pag move on na ako... my point here is that no amount of medicine or sermon mula sa mga tao ang makakapag pagaling sa isang pusong dinurog ng mahal niya... sa tingin ko... "love" din ang makakapag pagaling sa isang broken hearted.... "pag-mamahal ang sumira sa puso... pero pag-mamahal din ang makakapag pagaling dito... ganun makapangyarihan ang "love"... It can bring the best in you but it can also lead you to self destruction...

Bakit mo Ako iiwan?

"Bakit kailangan mo akong iwan?"
"Ginawa ko naman lahat ng gusto mo ah, hindi pa ba sapat yun para 'wag mo akong iwan?"

Naranasan mo na bang mag mahal na sobra? Yung tipo bang sa kanya mo na lang pina ikot ang buong pag ka tao mo... yung buong buhay mo ay ummikot lamang sa kanya? Tipo ba na sa araw araw na ginawa ng Diyos ay siya lang ang iniisip mo at laman ng puso mo? At dahil sa sobrang pag mamahal mo sa kanya pati sarili mo ay binigay mo na sa kanya ng buong-buo dahil "mahal ka daw niya"... pero after mong ipag kaloob sa kanya ang sarili mo... mararamdaman mo na lang na unti-unti na siyang nag babago... parang may kakaiba na sa kanya at kahit anong isip ang gaawin mo hindi mo pa rin malaman kung ano pinag bago niya... Akala mo mas magiging malalim ang pag sasama niyo sa oras mong gawin yung gusto niya... pero nag kamali ka pala...

Bakit ba madaming ganitong tao? For me hindi muna dapat ginagawa yung mga ganung bagay... Yes I know your probably wondering kung anong dekada ba ako pinanganak at tutol ako sa P.M.S , well don't get me wrong... I too had my own fair share of this stuff... anyway hindi tungkol sa sex ang topic ko now... it's about the things you have done for the person you love and yet that person still left you... Well, back to my story... may mga pag kakataon na kahit anong gawin mo.. kahit ibigay mo pa ang lahat lahat mo hindi mo pa rin mapipigilan yung pang lalamig niya sayo... Bakit? Bakit sila ganun? Ginawa ko naman ang lahat ah? Pero bakit iniwan niya pa rin ako?I'm sure paulit-ulit mo itong itinatanong sa sarili mo at iisipin mo ito hanggang sumakit ang ulo mo at makatulog ka habang umiiyak...

I'm just curious, bakit may mga taong binabalewala nila yung ginagawang effort ng kanilang mahal? Bakit 'di nila ma-appreciate yung mga natin? Manhid ba sila? Actually hindi ko din alam basta all I know is that after what we've been through, after all the things we have done for them.... still that isn't enough para mag stay at mahalin tayo tulad ng pag mamahal natin sa kanila...

Sana naging "tayo" na lang ...

Sana naging "tayo" na lang ...


Ito ang paulit-ulit kong bulong sa aking sarili simula ng malaman kong may mahal na pala siya... ewan ko ba kung bakit ako masyadong affected... siguro masyado na akong nahulogsa kanya...

Kayo? Naranasan niyo na bang mahulog ang loob niyo sa isang taong pag aari na ng iba? Ang hirap i-explain yung nadadarama niyong sakit sa tuwing mag kukwento siya about sa relationship nila lalo na pag medyo 'di nagiging maganda yung relationship nila... lagi mo ibinubulong sa sarili niyo na sana naging "kayo" na lang... eh di sana hindi nag durusa yung pinakamamahal niyo... Tanong ko lang... bakit ba laging napupunta sa mga walang kwentang tao ang mga pinaka importanteng tao dito sa mundo? Siguro opposites do really attracts pero kailangan bang laging ganito ang takbo ng storya ng buhay? Hindi ba pwedeng maiiba naman?

Ang hirap mag mahal ng isang tao na alam mo naman na kahit sa panaginip ay hindi magiging "kayo" dahil may mahal na siyang iba... I know I'm not making anysense hear... pero I do hope that somehow naiintindihan mo ang point ko... teka ano ba ang point ko? Siguro wala... gusto ko lang ilabas ang hinanakit sa puso ko... gusto ko lang ipaintindi sa lahat na mahirap yung mag mahal ng isang tao na kahit kailan ay hindi kayo pwedeng mahalin dahil may commitment na siya sa iba...

Pero what if gusto ka rin ng mahl mo... pero pag aari na siya ng iba? Will you take the risk of waiting na magkahiwalay sila or will you give up the fight? Will you continue on loving that person or lalayo ka na lang para hindi mo masira yung relationship niya with the one she/he loves... What will you do?

Love Letter

It's raining again... and somehow parang I was transported back in time... Lahat kasi ng mga memorable memories that I have happened while it was raining... as in lahat. All my break ups, kapag iniiwan ako ng mga kaibigan ko, pag may mga sad moments na dumadating sa buhay ko... not to mention it was also raining when my best friend died... It is as if parang nararamdaman ng langit yung mga panahong malungkot ako... nakakatuwang isipin na parang pati ang langit nakikisabay sa kalungkutan ko...

While I was cleaning my drawers, a letter fell down on the floor... I recognize it immediately... It was from my best friend, my first love letter ever... my very first love story..


It was raining hard that day.. I could still clearly remember those events that changed my life completely... there she was... lying on the cold asphalt... drenching from the rain and her own blood... my friend is now forever gone... hindi ko man lang nasabi how much I love her... not as sisterly love but rather... I was in love with her romantically... kaso wala akong guts para ipag tapat yung feelings ko for her... natatakot kasi ako na pag umamin ako na mahal ko siya... tuluyang lumayo na siya at magbago yung pakikitungo niya sa akin... pero look at me now... hindi ko man lang nasabi na mahal ko siya...

Nang matapos na akong kunan ng statement ng mga pulis... tis officer came walking towards me holding this letter.. it was found in her bag... i started reading it as soon as the officer gave it to me. It read.....


Dear kuya saul,

Gusto ko lang mag pasalamat sa lahat ng ginawa mo para sa akin, sa pag iintindi mo sa mga tantrums ko, sa pagiging moody ko, sa mga problems ko, salamat talaga. Sobrang naging blessing ka sa akin, ever since I met you lagi mo na lang ako pinasasaya in everyway you can (sorry nga pala kasi pangit ang handwritten ko) Anyway lately I've been feeling kinda weird, ewan. Kaw kasi eh! Ano ba talaga ginawa mo sa akin at parang 'di ka maalis sa isip ko.... alam kong parang walang sense itong letter ko. actually first time akong gumawa ng letter... kuya... sorry sa sasabihin ko pereo parang pag 'di ko ginawa ito... baka tuluyan ka ng mawala sa akin.... kuya remember when you told me that walang mag sisinungaling sa atin at no lies dapat... sorry ha kasi... kuya mahal kita... I know hindi dapat, pero kuya sobrang in love na ako sa iyo at hindi ko alam ang gagawin ko pag nawala ka sa akin. Kaw kasi ang torpe torpe mo... kuya sana hindi ka magalit sa mga sinabi ko.... kuya kailangan kita... ikaw na yung matagal ko ng hinahanap.. remember yung time na sinabi mo na pag na feel ko na nahanap ko na yung guy na mag papasaya sa akin... grab that opportunity.. kaya kuya... will you be my boyfriend? Wala akong alam sa mga proposal pero kuya mahal kita at lahat gagawin ko maging tayo lang... sana after you read this tanggapin mo ako as your girlfriend... and not as your little sister. Maraming salamat talaga sa love na pinaparamdam mo sa akin... ikaw ang reason kung bakit ako nag bago... gusto kong maging worthy para sa iyo... mahal kita... at kahit hindi maging tayo... patuloy pa rin kitang mamahalin... kuya kasi kita eh...


hoping to be your girlfriend,
Sally


After I read that, I can't stop crying ... mahal pala niya ako... pero nawala siya ng hindi niya alam na mahal ko din siya....


* So if you think you found your true love don't hesitate to tell them how you feel... don't let your love story end just like mine... wala na palang ulan.... tapos na akong damayan ng langit

Lagi na lang #2 ako sa buhay ng mahal ko

Sorry if I hadn't been writing to you this past few days... medyo hindi pa rin ako maka move on sa mga nangyayari sa akin lately.. ewan hindi na yata mawawala itong pain sa heart ko... sa too lang if hahayaan akong mag sulat ng mag sulat dito 'bout sa feelings ko right now parang 'di ko kayang gawin yung kasi just thinking about her makes me cry... yung pang magsusulat ako about her... it would really make knees weak, my hands tremble and my eyes wet... kanina ko pa tinititigan itong picture na ito and sobrang bothered talaga ako sa scene na ito... imagine may number two pala yung mahal mo?

" Number-two...." nakakapagod din maging number two... all my life... my boring life... lagi na lang akong number two... number two favorite sa mga magkakapatid, dati nung nag aaral pa ako... number two din ako, pero okay lang yun wag lang number two sa buhay ng taong pinaka mamahal mo... Hindi ko alam if may nakaka-relate sa entry kong ito... pero I'm sure madaming tao ang nabiktima na ng ganitong situasyon... Mahirap mag mahal if alam mo na pangalawa ka lang sa buhay ng taong napili mong mahalin.... pero konti lang ang mga taong pumapasok sa ganitong situasyon kadalasan kasi hindi mo alam na pangalawa ka lang sa buhay niya... in short parang kabit ka... extra sa love story niya at yung number one niya... After mong mahulog totally sa kanya at main-love ng sobra sobra... malalaman mo na lang one day na may mahal siyang iba... to make the matters worst... hindi ikaw yung number one... ang sakit nun...

Bakit ba hindi na lang makuntento ang mga tao sa isang gf or isang bf? Bakit kailangan nilang maging two timer? Siguro tulad ng nabanggit ko sa last article ko... may mga hinahanap silang ugali na wala sa present partner nila kaya siguro nag hahanap sila ng pupunan sa mga hinahanap nila...

Whats my point? Actually I really don't know... siguro gusto ko lang iexpress yung pain na pwedeng idulot ng ganitong situasyon... mahirap mag sabi ng " i love you" sa taong mahal mo knowing that pag hindi kayo mag kausap... may sinasabihan din siya ng " i love you".... Mahirap yumakap sa taong mahal mo knowing that pag hindi kayo mag kasama... may yumayakap sa kanya or siya yung may niyayakap na ibang tao.... Sabi nila dapat daw ang love ay hindi selfish... pero pag ganito ang takbo ng story mo... what will you do? will you give the fight para hindi ka makasira ng isang relasyon or ipag lalaban mo ang nararamdaman mo? What ever you choose just think about this... "kung ipag laban mo yung feelings mo for that person at naging kayo... hindi mo ba naiisip na pwedeng gawin niya ulit yun sa iba namang tao at ikaw naman yung number one at malamang sa hindi... may number two na agad siya..."

Isang two-timer pala ang minahal ko..

"Two-timers..." isa na yata ito sa mga pinaka malalang uri ng tao.... 'di ko alam kung bakit may mga ganitong tao o bakit hanggang ngayon ay patuloy pa rin sila sa pag gu-good time sa mga kaawa-awang mga puso... hindi ko makuha ang mga point nila... Dati may narinig akong tao na nag bibiro tungkol dito... sabi niya ang motto daw niya pagdating sa love ay... " collect and collect then you'll select..." 'di ko makuha kung abnormal ba siya or talagang may mga ganitong tao... Siguro sa tingin ko kaya nagagawa ng isang tao ang mag taksil sa kanyang mahl ay dahil siguro may hinahanap siyang mga ugali or values na wala sa taong mahal niya... halimbawa... yung mahal niya ay laging walang time for her, laging busy, or hindi showy sa feelings niya for the girl... in short hindi siya sweet... and so nag hahanap yung girl ng kaibigan or taong mag pupunan sa mga pagkukulang ng ka relasyon nya... and sooner or later she would find herself falling for that guy... and that's the start of those bizarre love triangle.

Wierd nga mag trip ang buhay noh? Kaso ang pinaka na aapektuhan ay yung walang kamalay-malay na guy or girl na ginamit para gawing panakip butas... 'di nila man lang naisip na makakasakit sila ng damdamin. Ang tangin iniisip ng mga taong ito ay yung kaligayahan lang nila... pero paano naman yung masasaktan nila? 'Di ba nila naiisip na yung binibigay na love nung biktima nila ay totoo? Ewan! kahit nga ako naguguluhan eh...

I have my own fair share of this kind of love triangles... teka nga muna... Bakit ba affected ako para sa mga biktima? Siguro dahil alam ko yung nararamdaman nilang sakit sa oras na nalaman nila na hindi lang pala sila yung mahal ng taong minahal nila... ang masakit lang talaga ay pagkatapos mong ibigay lahat sa kanya... pagkatapos mong paikutin sa kanya ang mundo mo... pagka tapos mong gawin lahat ang gusto nila malalaman mo na lang na parang isa ka lang pet.. na pagkatapos mong aliwin at pasiyahin siya ay babalik na siya sa tunay na may nagmamay-ari sa kanya... gulo ko noh? I hope nakukuha mo yung point ko. I really feel bad right now... I really feel bad for all those hearts thats been broken... sa lahat ng taong nag mahal ng tapat pero binalewala lang nila yung effort... I just hope that lahat ng mga taong nasaktan sa ganitong situation ay learn to accept that life isn't fair most of the time and sa mga taong na manggagamit... tigilan niyo na yan.. makuntento na kayo sa mga mahal niyo...
Sa panahong ito... mahirap ng makahanap ng taong tapat...


*para sa mga biktima ng mapang samantalang pag-ibig....


photo by: http://funnyfeaturesandmore.blogspot.com

Isang martir...

Damn it... bakit ganun? I just wanna be love... pero bakit ang hirap makahana ng taong tapat nowadays... I'm sorry if may mga di kanais-nais na mga salita dito... although I know hindi magiging solusyon ang pagsasalita ko ng mga bagay na ito... still it eases my pain( i guess...). *&%#!!!! bakit nya ako kailangan lokohin! Ano ba ako? Isa ba akong laruan... na pagkatapos ay paglaruan ay itatapon na lang? Nahihirapan na talaga ako... Anyway tanong ko lang sa inyo... why is it when we thought we finally found that special person that can complete us... sooner or later we'll find out that hindi pala siya yung matagal mo ng hinahanap... it really sucks... bakit ba kasi grabeng mag-trip ang buhay? Siguro talagang uto-uto lang ako pag dating sa mga usapang "love" lagi na lang kasi ako natatapat sa mga sinungaling... sa mga manloloko at sa mga.... TWO-TIMERS... Parang problem magnet yata ako ahh. Shit!(sorry to say that...)Napapagod na ako.. bakit ba kahit lahat binigay na natin sa taong pinili nating mahalin.... luha, dissapointment, broken hearted at kung anu-ano pa ang mapapala lang natin... bakit sa tuwing iibig tayo lagi na lang tayo ang talunan... nakakasawa 'di ba? Nanginginig ako sa galit ngayon habang sinusulat ko ito... and grabe di ko makita yung sinusulat ko dahil natatabunan ng luha yung mga mata ko... don't get me wrong 'di ako galit sa kanya... It's myself that I'm angry with... ang tanga ko kasi eh... gusto ko lang maranasan yung saya ng dulot ng tunay na pag-ibig... pero what do I get... a bucket of tears and ilang CC ng dugo ang nawawala sa akin everytime my heart is being torn apart... by the very same person that I love... Ibinigay ko ang heart ko sa paniniwalang siya yung bubuo muli nito. Pero may nagmamay-ari na pala sa puso niya... ang masakit pa dun hindi ko alam if lahat ng mga sinasabi nya ay totoo o puro kasinungalingan lamang... I'm sorry if ganito ang mga naisulat ko now... it's just that I really don't feel to right anything aside from my *&#%!&^ experience with her.

Maybe your wondering what really happened... earlier when I opened my friendster account.. theres this guy who viewed me.. I really don't know him until I opened my inbox... there was this letter from this guy... introducing himself as her Boyfriend.. he said some nasty stuff on me and my God each word feels like those needles piercing my heart... I ask myself... " damn it... here I go again... " Bakit kailangan mangyari ulit ito sa akin... actually dapat manhid na ako sa mga ganitong pakiramdam... pero bakit ganon?

bakit nasasaktan pa rin ako...

bakit ako umiiyak para sa taong dumurog sa puso ko....

bakit mahal ko pa rin siya kahit may mahal na siya iba....


bakit ako patuloy sa pangangarap na maging kami kahit 'tila ba sa panaginip lang pwedeng mangyari yun....

Ang Layo Natin sa Isa't-isa

Gaano ba ka layo sayo ang malayo? Dyan sa labas ng bahay, sa kabilang kanto, sa next subdivision, or yung kabilang bayan? Pero what if sa kabilang side ng 'pinas ang kinaroroonan ng mahal mo? Ano gagawin mo? Will you pursue your love for that person? Will you still make the effort na ma-reach out sya kahit magkapatong patong na ang utang mo sa tindahan dahil sa load or are you willing to pay a long list of phone bills dahil sa kakatawag mo sa kanya?

"Long distance relationships" na yata ang isa sa mga pinaka common na scenario sa isang couple... I can tell you it's quite hard.. sa 4 na naging Gf ko... 3 dun ay taga province... and I tell you hindi lang basta parang Bulacan or Cavite ang layo nila from my place... pero, still I tried my very best para mapunan yung time na hindi ko maibigay sa kanya... Don't get me wrong... I'm not againts sa mga ganitong klaseng set-up ng relationship... pero It's hard to be in that situation... may mga times na hindi kaya ng text message yung pag cocomfort na nagagawa ng touch ng mahal mo, hindi enough yung sa tawag sa phone para ma explain mo how much she means to you... madaming mga problema ang pinag dadaanan ng couple na nasa long distance relationship... minsan kawalan ng tiwala, pag ka-inip, pangungulila, pero you know what... Being away from each other doesn't have to be the reason para mag give up kayo... if you love each other... then go for it! Love will make a way for the relationship to survive... I'm sure hindi magiging madali yun pero... dahil nga mahal mo sya... pipilitin mong mag kita kayo kahit once a week or even twice a month... ewan ko ba kung bakit ito ang topic ko now.. siguro nakakahalata na yung isang taga basa nitong blog ko... What the heck!!! I'll tell you the real deal,,, you see ang butihing manunulat nyo( thats me) is falling real fast for this girl... mahal ko siya higit sa kahit kaninong tao, or sa kahit anong bagay... corny pero yun yung nafe-feel ko sa kanya... I'm just afraid that when the time comes... I hope she would say yes... i hope she would catch me...

Anyway enough of me... there is no such thing as perfect kind of relationship... at lahat may kanya kanyang mga problems na dapat ayusin... hindi dapat maging hadlang yung distance between you angd your love, hindi mahalaga if textmate mo lang siya, hindi mahalaga if "May-Dcember" ang love affair niyo... hindi mahalaga if mag kaiba kayo ng paniniwala, at lalong hindi mahalaga if ayaw ng mga magulang nyo na maging "kayo"...whats IMPORTANT is that you both love each other... Love can conquer everything....

Selosa kasi ako eh.....

"Selos..." isa na yata ito sa mga pinaka karaniwang reason kung bakit nag aaway ang isang magka-relasyon... kung bakit nag hihiwalay ang isang mag bf/gf... Pero bakit nga ba nag seselos ang isang tao? Ewan! Pero if ako ang tatanungin mo... medyo seloso din ako pero hindi naman yung destructive na seloso type of guy. Ewan kahapon ko pa iniisip kung bakit tayo nag seselos... kung bakit ako nag seselos... at sa haba-haba ng pag-iisip ko parang dalawang bagay lang ang naiisip kong reason...


Una, siguro nag seselos tayo( at ako..) kapag may ginawang 'di maganda yung gf or bf natin sa atin na ang resulta ay ang pagka-wala ng tiwala natin sa kanila.... "Tiwala..." kapag ito ang nawala asahan mong mag tatapos din agad ang relationship niyo.. Para sa akin( at sa inyo din) siguro aaminin niyo na madaming beses na kayong niloko or pinag tripan yung heart niyo at dahil dun kahit hindi kayo nag hiwalay ay parang kakaiba na yung feeling... actually mahirap i-explaine yung feeling na yun... parang may kulang 'di ba? Parang kulang na or nabawasan na yung trust niyo sa mahal niyo... parang kahit anong gawin nya parang sinusumbatan kayo ng utak mo at sinasabing may ginagawang masama ang mahal mo kahit wala naman... hirap nun 'di ba? I don't know kung anong klaseng kasalanan ang nagawa ng mahal mo sa iyo... maybe nahuli mo sya na nakikipag flirt sa iba, or may nababasa kang mga text message nya sa cellphone nya from a girl, or may worst nahuli mo syang may ibang gf or bf aside from you... in short two timer siya.... ang hirap ibalik yung tiwala mo sa kanya kapag nagkasala siya sayo....

Pangalawa, ito yung mga pag kakataon na wala na syang time sayo... hindi man lang siya makapag text man lang sayo, maka tawag sa phone sa bahay niyo kahit alam naman niya ang number mo or dumalaw at magpakita sa iyo kahit iisang school lang ang pinapasukan nyo or same subdivision lang kayo... weird noh? Tapos malalaman mo lang na kasama pala niya ang mga barkada niya at gumigimik... teka sino ba ang girlfriend or boyfriend niya ikaw ba or yung barkada nya? Hindi mo naman gustong agawin siya sa mga kaibigan nya... gusto mo lang magka time siya sa iyo... yun lang masaya kana...


Alin man dito sa dalawa(pag pasensyahan niyo na if dalawa lang ang naisip ko)... isa lang ang ang resulta kapag inatake ka ng pagka-selos.... away na naman... tampuhan... at walang katapusang iyakan. Hindi naman masamang mag-selos... para sa akin I really like it pag nag seselos yung girl... kasi it shows that ayaw niya akong mawala sa kanya... ayaw nyang maagaw ako ng iba... Siguro nag seselos tayo dahil Takot tayong maiwan mag-isa ng taong pinaka-mamahal natin or takot tayo ma agaw ng ibang tao yung mahal natin....
Ang pag-seselos ay sign din ng pag mamahal... or sign na wala kang tiwala sa taong mahal mo...


Masarap mag-mahal ng taong selosa or seloso basta nasa lugar ang pag seselos at hindi destructive yung pag seselos niya.....

Teenage mom

Ano na ba talaga ang nangyayari sa mga kabataan ngayon? First it was my friend and now here I go again... isa na naman na teenage mom... and this time she's all alone... Haay bakit ba ganito? I know I'm not the right person para mag payo sa kanya... pero I just can't sit here knowing that somewhere up north ay may isang taong sobrang nahihirapan at unti-unting nawawalan ng pag-asa. Wala akong magagawa kundi ang maging isang kaibigan sa kanya... I really feel bad right now... Ilan pa kaya sa mga kaibigan natin ang dumadanas ng ganitong problema? Ilan pa kaya ang kailangan mabuntis para matauhan ang mga kabataan ngayon? Ilang bata pa kaya ang mamamatay dahil sa abortion? Actually hindi ko alam kung ilan pa pero I just hope that when we encounter a person such as them we would show them some understanding, alam ko ng nagsisisi na sila kaya 'di na nila kailangan ang mga sermon natin... ang kailangan nila ang pag-uunawa at pag-mamahal... Kadalasan kasi iniiwasan natin yung mga ganitong tao... pero hindi natin sila dapat pag isipan ng masama... unawain natin sila... supportahan at mahalin... isa lang akong ordinaryong youth( teka youth pa ba ako? hahaha) at walang masyadong alam sa mga ganitong bagay... ang alam ko lang mahal ko yung mga taong minsan ng nag kamali sa buhay, madami din akong pag kakamali dati and to be honest with you... ikinahihiya ko yun. I just hope that next time we meet someone like her... we would embrace her no matter what her situation is... tao lang siya at tulad natin nag kakamali din...



message from her #1

...ac2ualy...

...im n0t rily 0k..

...di q0 ngah rn alm qng bket sau rn aq ngoopen ei...

...cgur0h dhl s0brang tnamaan aq s mga gnwa m0h...

...buti kah p ngah 2 yrs lan iih..

...aq 4 yrs kme...

...taz mghi2walay lan kme s wulan kwentah2 dhilan...

...s0brang sket kc prang aq nlan un lmalaban...

...msket kc meh baby p kme...

...taz prang wula lan skniah un mga ngya2ri...

...pran everytym mkktah q0 cia...

...s0brang saya niah...

...smantlan aq...

...hl0s mmtay n...

...itz been a m0nth since nun nghwalay kme...

...but until n0w s0brang sriwa prn nan sugat n iniwan niah...

...i try 2 see mahself wid sum1 else...

...but i alwayz see mahself running back 2 HIM!!!...


message from her #2

...nde tlgah q0 0k iih...

...im still making dat simple smile wen every part 0f me dies...

...2 un baby q0...

...un isa 1 yr 0ld...taz un isa 2 yrs 0ld...

...s0brang hrap tlgah nan ngya2ri sken ngaun...

...an hrap klimutan nan lhat!!!...

...tnx 4 listening ahh...

...tnx 4 bein der 4 me kht n di p tau mgkakila2...

...im 0nly 18 yrs 0ld...

...but at mah y0ung age nra2nasan q0 n 2ng gn2ng klaseng pr0blema...

...i rily d0nt kn0w if i can still make it..

...im l0sing h0pe!!!

message from her #3

...tnx 4 bein der 4 me saul...

...sna ur hir 2 c0mf0rt me...

...i d0nt kn0w wat am i supp0se 2 d0...

...nhi2rapan n tlga q0...

...pg0d n pg0d nrn...

...sna pg gcng q0 1ng umagah tp0z n lht nan pr0blemang dnadala q0

So tell me... will you love them?

Siya ang Angel ko Dito sa Magulong Mundo Ko

Ang hirap kapag mahal mo ang isang tao pero hindi naman niya ikaw pinaniniwalaan... lahat na lang ginawa mo pero still she doesn't even believe a single word you say... Paano ko ma-eexpress yung pag mamahal ko sa kanya? Ano ang gagawin ko if tila ba nag bibingihan siya sa buwat pununuyo ko sa kanya? I know action speaks louder than words pero what if tanging words lang ang paraan para kayo magkausap... what I mean is that how can you let them know that you love that person if malayo kayo sa isa't-isa? 'Di na bago ang ganitong eksena sa mundo ng pag mamahalan.... yung "long distance relationships" Most of you wouldn't agree to this kind of set up... mahirap kasi... Pero I myself wouldn't accept that excuse... eh ano kung mahirap... nagiging mahirap lang ang isang bagay if hindi mo ibibigay yung best mo... diba pag ayaw madaming dahilan pero pag gusto... madaming paraan... pero anong paraan? I know I'm not making any sense here... It's just that I'm starting to fall for this person who I haven't seen before... in short 'di pa kami nagkikita... pero hindi yun hindrance para mag stop ako sa pag mamahal sa kanya... patuloy ko pa rin siyang mamahalin kahit na 'di pa kami nagkikita... patuloy ko pa rin siyang bibigyan ng importansya... Hindi ko ide-deny na naging malaki ang parte niya kung bakit buhay pa ako ngayon... kundi dahil sa pag mamahal niya sa akin... siguro matagal na akong patay, kundi dahil sa kanyang pag aalala sa akin hindi na siguro ako gaganahang ipag patuloy itong laro ng buhay... kundi dahil sa kanyang pag uunawa siguro sinawaan na ako... siyas ang nag mistulang angel ko dito sa lupa. Siya ang sandalan ko, sa kanya ako humuhugot ng lakas pag pinanghihinaan ako ng loob... kaya tell me, how can I let go of her if sya ang "reason" ng lahat ng "why's" ko. Alam ko medyo madrama na ito pero what the heck!!! BLOG ko ito and I will continue to write whatever feelings I have... Mahal ko siya pero malayo siya sa akin, mahal ko siya pero 'di pa kami totally nagkikita, mahal ko siya kahit 'di siya naniniwala sa mga sinasabi ko... kahit isang bundok pa ang dahilan para layuan ko siya at itigil ang pangangarap ko na maging kami... hindi ako susuko... Bakit kamo? simple lang.... kasi mahal ko siya... at patuloy pa rin ako sa pag mamahal ko sa kanya... siya ang angel ko dito sa magulong mundo ko...

Thank you for being a part of my life, whether you were a reason, a season or a lifetime.

People come into your life for a reason, a season or a lifetime. When you know which one it is, you will know what to do for that person.. When someone is in your life for a REASON, it is usually to meet a need you have expressed. They have come to assist you through a difficulty, to provide you with guidance and support, to aid you physically, emotionally or spiritually. They may seem like a godsend and they are. They are there for the reason you need them to be. Then, without any wrongdoing on your part or at an inconvenient time, this person will say or do something to bring the relationship to an end. Sometimes they die. Sometimes they walk away. Sometimes they act up and force you to take a stand. What we must realize is that our need has been met, our desire fulfilled, their work is done. The prayer you sent up has been answered and now it is time to move on

Some people come into your life for a SEASON, because your turn has come to share, grow or learn. They bring you an experience of peace or make you laugh. They may teach you something you have never done. They usually give you an unbelievable amount of joy. Believe it, it is real. But only for a season.

LIFETIME relationships teach you lifetime lessons, things you must build upon in order to have a solid emotional foundation. Your job is to accept the lesson, love the person and put what you have learned to use in all other relationships and areas of your life. It is said that love is blind but friendship is clairvoyant....

What will you do?

Earlier, while I was about to sign out here in my friends computer shop I had this weird feeling that I should check my inbox.. and what the heck! My friend send me this message.. and to tell you honestly.. I was kinda shocked, confused, and worried at the same time. I was really torn apart by her message... I guess if your a regular reader of this BLOG you would probably know her because she has been a topic in here a couple of times... and here she goes again... and I just keep on wondering why out of all her friends... why me? Why does she tell me those things and regularly ask for help... don't get me wrong I like helping them especially all those troubled teens... It's just that... why me? This is my first time to ask help from you guys. Usually ako lang palagi ang hinihingan ng mga payo pero medyo mahirap itong problem nya.. what do you think she should do? This person really means to me and it would really break my heart if I can't give her the comfort that she's been looking for... here goes her letter:

my friend wrote:
> kuya!!
>
> huhuhuhuh..:(
>
> lately i've been very bc and i forget to think of my situation..
> nagusap kmeh ng nanay koh kgb..
> and she made me realize everything..
> kuya sbhin mo nga sken..
> nkakaawa bah tlgah koh?..
>
> buti pah dati khit papanu napplit ko ung srili koh maging happy..
> pero ngayon i can't find even a single reason for me to be happy..
> every second namro2blema koh kung panu nah ang bukas..
>
> sb ng nanay koh..
> xah lng ang mei krapatan magdesisyon kung anoh ang ggwin koh..
>
> mamimili lang daw akoh..
> and i have only 2 choices..
> d nya pah cnsb kung anoh ung choices nah un..
> pero sb neah..
> it's either maaus koh ang buhay koh o ccrain koh nah ng 2luyan ang buhay koh..
> tingin koh ibig sbhin nun..
> iiwan koh ung bf koh pero pagaaralin nla koh or sasama nah koh sah bf koh at maghihirap hbang buhay..
>
> kuya ndeh koh lam ggwin koh..
> lam moh nung bata pah koh ang pangarap koh lang nman ay sumaya..
> pero ngayon kailangan kong mamili sah kasiyahan koh o ikabubuti koh at ng anak ko..
>
> bkit gnon..
>
> ndeh koh kyang magkahiwalay kmi ng bf ko at ng magiging baby namin..
> ndeh koh din kyang ipagkait sah knya ung anak nya..
> pero mukhang keilangan kong icpin ang future namen..
>
> nahihirapan tlga koh magdecide..
> kuya mhal nah mhal koh ung bf ko pati ang magiging anak namin..
> anoh bah ggwin koh.
>
> 2lungan moh nman akoh magdecide..
> kuya pacenxa kah nah kung nag nobela akoh ng problema seoh..
> wulah nman kzeh kong ibang masabihan..
> pagpacenxahan moh nah koh ah..
> tzkah tenkyu kzeh ur always there for me..
> i really thank God dhil bngay kah nya saken..
>
> sna ma2lungan moh koh kuya..:(



You see? hirap ng situation nya diba? To tell you frankly hindi sya nag iisa.. I know madami dyan sa paligid natin na may ganitong problema... Tell me... what do you do to help them? Those poor kids na may mga problema.. hindi lang sa teen age pregnancy, pati din as mga broken hearted, sa mga kids who feel broken, sa mga kids na affected sa broken family nila, sa mga kids who are depressed, sa mga taong gusto ng mamatay dahil walang nakaka intindi sa kanila or nag mamahal...

PAG MAMAHAL.... siguro kung may nag mamahal lang sa kanila hindi sila mag kaka ganyan... hindi sila mawawalan ng pag asa... hindi nila pag dadaanan na mag isa yung mga dinadanas nila... Ewan ko ba, parang kakaunti lang ang mga taong nag papahalaga sa kanila... I for myself would liketo help them with all my strenght, gusto ko iparamdam sa kanila na hindi sila nag iisa, na hindi nila kailangan pag daaanan na mag isa yung mga problema nila. Sorry if medyo nakakagising yung article ko now... siguro it's time to show love sa kapwa natin... maybe yung friend pala natin ay nasa brink na ng self destruction and he or she is only waiting for you to pick them up... waiting for you to love them...waiting for to show them that you care... you'll be amaze that a simple " hello" or a simple " how are you doing" will save them... don't wait until tomorrow to show that you love that person... baka ikaw lang ang hinihintay niya...

Because of you

Am I really falling for this girl? parang 'di ako makapaniwala ah.. it's been quite a while now since I felt this lightness sa heart ko... feeling ko tuloy lahat kaya kong gawin, weird nga kasi I've been acting kinda strange lately... I have been writing her text messages sa akin simula nung unang message nya hanggang last night... I've been writing songs again.. and to make things complicated.. yung songs na yun ay puro love songs at hindi yung usual na sad and depressing songs, I always find myself day dreaming about her... thinking of her 'till it hurts. Ewan ko ba kung bakit ako nagkakaganito... ako nga mismo nagugulahan sa mga weird things na ginagawa ko lately... Maybe alam ko kung ano ba talaga ang nangyayari sa akin I just keep on denying what I truly feel... sino ba naman ang hindi mag kaka phobia sa mga pinag daanan ko dati sa mga Ex gf's ko... we both know that it really sucks kaya ayun nag ka phobia na yata ako... I'm really-really confused with my feelings now... Damn! bakit ko ba sinusulat ang mga ito dito sa blog ko? I know that she always reads my articles.... haay too late na para ierase ito... Alam mo(whoever you are) masarap din yung ganitong pakiramdam... I thought after all the things na nangyari sa akin before I thought 'di na ako ma iin-love, nag kamali pala ako... sobrang nag papasalamat ako sa kanya for fixing my broken heart, salamat sa joy, sa pag papahalaga na kahit kailan hindi ko naramdaman sa ibang tao, for helping me to believe in myself again... nawalan kasi ako ng confidence before, sa trust...TRUST... I thought hindi na ako magtitiwala sa word na "love" pero look at me now... I think I'm falling again... I just hope that when the time comes... she'll be there to catch me..

Umiyak ka na lang...

Nag iisip ako kung ano kaya ang magandang topic para dito when it started to rain... hmmm I like it when it's raining... para kasing theres something magical when it pours, aside sa masarap mag muni muni pag umuulan lahat yata ng mga unforgettable expiriences ko ay nangyari while it's raining...haay here I go again.. bigla ko kasi naalala yung mga memories na yun, although lahat yun puro bitter I just can't let it go. How can I let go if lahat yun if thats all I have. Siguro mawawala lang itong mga memories when someone gave me enough reason para iwan itong bitterness sa loob ko. Actully matagal na akong nag hahanap ng taong makakapag pabago sa akin. Bigla lang pumasok sa utak ko ito... bakit kaya lahat ng mga nice person dito sa mundo ay laging napupunta sa mga walang kwentang tao? What I mean is that bakit lahat ng mga taong tapat mag mahal ay laging napupunta sa mga mangloloko? Sayang di ba? Just imagine ang hirap mag hanap ng taong tapat mag mahal sa panahong ito pero ano ginagawa ng mga malolokong tao... sasaktan lang nila ang GF nila, paiiyakin at lolokohin... bakit sila ganon? Madalas na iinggit ako sa mga couple na makikita mo yung girl or guy ay sobrang sweet sa partner nila then sooner or later malalaman mong nag hiwalay sila dahil two timer pala yung partner nila... Nasayang lang yung pag mamahal nung isa... dahil ang minahal pala niya ay isang mangloloko... I hope nakukuha mo yung point ko. May mga taong ang tingin nila sa isang relationship ay isang laro.. collect... collect... then select.. ano yun lokohan? Bakit di sila makontento sa gf nila or bf nila? Ewan 'di ko talaga makuha ang point na mga ganoong tao. I know how it feels pag nalaman mo na dalawa pala kayo sa buhay ng minamahal mo... sa oras na malaman mo na niloloko ka pala, parang gusto mong matunaw sa kinatatayuan mo, gusto mong umiyak pero 'di ka maka iyak dahil madaming tao, gusto mong saktan ang sarili mo pero 'di pwede, pero aside sa mga nabanggit ko.. gusto mo syang makita at itanong sa kanya na " BAKIT? " bakit ako pa? Hindi pa ba sapat yung mga ginawa ko for you? Gusto mong isigaw sa kanya ang mga tanong na ito... Gusto mong sampalin, suntukin or ipahiya sa harap ng ibang tao pero 'di mo naman magawa.. bakit? kasi mahal mo siya... Ganon ka tindi ang pag mamahal... kahit nasaktan kana ng taong pinakamamahal mo ay hindi mo pa rin magawang sumbatan siya, saktan siya, or ipahiya siya... kadalasan ang pwede mo lang gawin ay.... "umiyak...." kasabay ng pag iyak ng langit...

Thanks for being my Angel

It's been quite a while now since I actually wrote an article saying thank you... usually kasi puro sad moments ng buhay ko ang sinusulat ko.. paano ba naman wala naman akong dapat ipag pasalamat.. well that was about a couple of days ago... you see recently I met this girl who really lightens up my burden, she always picks me up when i'm down, she brightens up my day kahit it seems like sobrang gloomy ng araw ko. I really don't know how she does it but it seems like she's an angel sent to guide me, care for me, and love me. I'm so thankful for having her as my friend... I don't even know what I did in the past to deserve her as my friend... feeling ko nga unworthy ako para sa kanya... Kasi she's really beautiful... hindi lang sa pang labas kundi pati din sa ugali niya. Actually sa sobrang dami kong gustong sabihin about her hindi ko alam kung ano uunahin ko. Basta all I know is that I really love her... siya ang reason ko why i'm still holding on dito sa lonely place called Earth, siya ang inspirasyon ko sa lahat ng ginagawa ko, Siya ang lahat sa akin and if one day at pag laruan ulit ako ng tadhana at ilayo siya sa akin... hindi ko talaga alam ang gagawin ko.. siguro I surely wither and die... although friend lang ang tinginniya sa akin or sometimes as her kuya... deep inside I wish for her to be mine pero I know that those things only happen sa isang fairy tale at hindi uso sa akin yung mga ganung bagay. Pero malay natin.. maybe sooner or later siya na pala yung matagal ko nang hinahanap(grabe na sosobrahan na yata ako sa day dreaming). Sana wag niya akong iwan... I know all of this will soon end.. nothing last forever diba? Pero hanggang hindi pa dumadating yung araw na yun.. I will treasure her... I will love her unconditionally, wether she love me or not still I'll never leave her... masaya na ako sa ganito...

* i know your reading this and I hope wag kang magagalit sa mga sinabi ko kanina, I'm just expressing my feelings for you... I know your my angel kaya 'di mo na ako iiwan like you just said the other day.. and thanks for watching over me...

Mahal kita at mahal mo ako pero mahal mo din siya

Naranasan mo na bang ma in love sa isang tao?... ano na namang tanong yan? Syempre lahat tayo na in love na! Sarap ng feeling noh? Yung bang gigising ka sa umaga knowing that person is thinking of you and somehow loving you. Ang sarap ng pakiramdam na may inspiration ka sa buhay and kahit gaano karami ang problema mo sa buhay hindi ka pa rin pinanghihinaan ng loob kasi you know that somewhere out there someone is this person that na naniniwala sayo na kaya mong lagpasan yung mga problemang iyon, ang sarap din ng feeling na may nag sasabi na mahal ka niya higit pa sa buhay niya at hindi niya kakayanin pag nawala ka sa buhay niya... pero what if yung taong pinakamamahal mo ay hindi pwedeng maging "kayo" dahil may nag mamay-ari na sa puso niya?..

Ang sakit isipin na mahal ka nga niya pero sa iba niya binagay ang puso nya. And to make things worst is that you find yourself falling madly in love with that person... hindi mo alam kung saan ka lulugar, you know mahal mo siya at somehow mahal ka din niya pero hindi naman pwedeng maging kayo... how can you show that you love that person? How can you tell you love her/him if lagi naman sumasagi sa isip mo na may laman na ang puso niya at hindi ikaw yun. Ang sakit noh, iisipin mo na " ano ba talaga "tayo"? Hindi naman ako ang laman ng puso mo pero bakit mo sinasabi na mahal mo ako? Saan ba ako lulugar? Sometimes when I'm lying in my bed day dreaming about her I really get jealous whenever I think of her being hugged by her BF, or holding hands with him... ewan! Wala talaga ako sa mood mag sulat ngayon, habang sinusulat ko kasi ito na iisip ko sya and her bf, I know it's wrong pero I just can't help it... evryday mas lalo akong nahuhulog sa kanya.... " i wish those i love you's that she keep on telling her BF was mine...."

Iiwan mo din ba ako?

Bakit sa dami daming tao na pwedeng gumawa sa akin nito ay siya pa ang nakagawa nito... I really hate it when someone tell lies to me... kahit sino naman di ba magagalit pag yung taong pinaka mamahal niya ay nag sinungaling. I have been in this situation now for almost all my life pero I just can't master how to control this feeling... feeling na parang pinag laruan lang ako...

Bakit ba ganito ang nangyayari sa akin? Hindi naman ako masamang tao para iwan ako, pakiramdam ko parang isang laruan lang ako na pagkatapos gamitin ay iiwan lang ako or ipapamigay sa iba. Bakit hindi maubos ubos ang mga ganitong tao sa mundo.... mga mangagamit... sabi nila hindi daw nila ako iiwan pero nasaan na sila? Nasaan yung pangako nila? She promised to take good care of me, but she hurt me, she promised to bring joy, but instead she brought tears, she promised me her friendship but where is she now? Iniwan din niya ako.. I know I shouldn't be acting nor feeling this way.... pero ako yung taong sobrang nagpapahalaga sa isang friendship, sa isang realtionship at sa mga taong na nag papasaya sa akin, too bad kasi mukhang lapitin ako ng mga taong nang iiwan at mga tao na ang past time ay pag luruan ang feelings ng mga taong nagpapahalaga sa kanila... sorry if ganito ang article na ito... it's just that napapagod na ako!!! I have let my guard down para makita nila yung tunay na saul... pero ano ginwa nila... binalewa lang nila ako... I'm starting to lose hope na may taong totoo pa nabubuhay dito sa mundong ito... ikaw katulad kaba nila? iiwan mo din ba ako?

I Love You but you don't Love Me

Will you sacrifice everything... including your own happiness just to be with the person you hold most dear in your life? Siguro some of you would say yes and some they won't... in short 50/50 ang chance diba? Hmmm... well, let me rephrase my question... "will you sacrifice everything for the person you hold most dear... even if it means that you have to say goodbye sooner or later just to make him/her happy"

Siguro napaisip kayo bigla sa tanong ko... It's hard to stay in a relationship when the "spark" is gone or slowly disappearing. What if hindi ka niya gaanong kamahal tulad ng pag mamahal niya sa iyo the day you said your sweetest "yes". 'Di ba ang hirap ng ganun? Yung tipo ba na lagi na siyang walang time sa iyo, yun mga times na laging mainitin ang ulo niya sa iyo dahil lang sa nakiki pag usap ka pa sa friends mo specially yung opposite sex. Haaay pero wala nang mas sasakit pa na mag mahal ka ng lubusan tapos malalaman mo na lang na 2 pala kayo sa buhay niya.. hindi mo alam ang gagawin, gusto mong magalit, sumigaw, mag inom, gumanti at pag minsan gusto mo na din mawala sa mundo... pero hindi mo magawa di ba? You know why? Siguro dahil sa salitang love... sa sobrang tindi ng pag mamahal mo sa kanya naging bulag ka na... Oo nga at sabi nila "love is blind" pero HINDI TANGA.... Minsan hindi natin lubos maisip kung saan ba tayo nag kamali... saan ba tayo nag kulang? Lahat naman ng pwedeng ibinigay ko ay binigay ko sa kanya... kahit sarili kong mga kaibigan, pamilya at kung sino-sino pa hindi ko sila pinansin... basta ang alam ko at enough na yun para maging masaya ako... yan ang madalas natin paniniwala... Pero nasaan tayo ngayon? 2nd lang sa buhay niya... masakit isipin na nabalewala lahat ang mga pag hihirap natin... Paano na ako ngayong wala na ako sa puso niya? At bakit kahit masakit yung ginawa nya... bakit mahal ko pa rin sya? "mahal kita" siguro theres nothing more to do but to say....
" Goodbye and I will still Love you"

Panakip butas... "matututunan ko din syang mahalin"

I hate it when I see those couples who are holding hands while strolling whether in the malls or just in our street.. It makes me think about all my past relationships that I had... Don't get me wrong it's just that I really miss those times that somehow somebody loves you with all their heart. Corny pero ganun talaga yung na iisip ko pag may nakikita akong couples that are happy. Na iinggit siguro ako sa kanila, After every break ups I had lagi na lang ako yung talunan, ewan ko ba kung bakit ito naisipan kong isulat, siguro dahil sa daming nag brebreak na couples lately.. ikaw how do you cope up sa break ups?

A.)Do you cry a river of tears?
B.)Do you immense yourself sa work?
C.)Do you hang out with friends just to forget your X
or...
D.) are you the type na mag entertain kaagad ng suitors and sasagutin sila agad for you to forget your bitter past?

May mga naka usap na akong girls na yung letter D ang answer nila... sad but true. Siguro takot silang mag-isa or takot sila na walang mag mahal sa kanila pero for me it shouldn't be that way. Kasi parang ginawa mo lang siyang panakip butas and usually ang isasagot mo ay "matututunan ko naman syang mahalin" or "hindi sya mahirap mahalin"

I know how it feels to be a replacement for the love that once lost. Basta mahirap yung ganoong pakiramdam na malalaman mo in the end that naging isang kagamitan ka lang para matulungan mo syang makalimutan yung X nya. Lalo na pag lahat ginawa mo para lang mahalin ka nya tulad ng pag mamahal mo sa kanya. Minsan life and love itself isn't fair... you have done everything and anything that she/he likes for him/her to love you pero in the end you'll soon find out that everything that you have done was in vain....

Takot akong Mag -Isa

Takot akong mag isa... ewan ko ba pero by this time I should have mastered the art of being alone.. you see all my life I've this "wallpaper"( a person who is always hanging around but totally invisible sa mga taong nakakasama niya) it is as if I don't exist.. mag mula nung elementary ako up to this time I've been alone.. don't get me wrong, nag karoon din ako ng mga kaibigan in the past which sadly to say that "it" didn't last... it's either nawalan kami ng means of communication or tuluyang nakalimutan na lang nila ako at unti-unting lumayo sila sa akin. Kaya ganoon na lang ang pag papahalaga ko sa mga kaibigan ko ngayon, sa mga taong nagpapakita ng pag mamahal sa akin...

Pag mamahal? Ang tagal na yata na may nag paramdam nun sa akin... it would surely be nice if maramdaman ko ulit yun. I know there are a handful na nag sasabing mahal nila ako at hindi nila ako iiwan pero they can't blame me if nahihirapan na akong magtiwala.. Yes I trust them pero it's just that ayokong umasa.. lahat kasi ng nagsabi sa akn na hindi nila ako iiwan is nowhere to be found ngayon.. in short nawala din sila at binali nila yung mga pangako nila.. I know that they are sincere when they told me na hindi nila ako iiwan... I just have to make sure... ayoko ng masaktan ulit.

Lahat gagawin ko mahanap ko lang yung "tunay" na kaibigan. I know I may sound unfair sa mga taong nag tatry ng best nila para ipadama yung love nila for me.. And believe me I really appreciate it. Earlier I said the word na "tunay na kaibigan", ano ba yun for me? Siguro enough na yung a friend that will never leave me kahit isang tambak ang problema ko, a friend that will laugh with me and even cry with me, a friend that that cares. I'm really desperate right now, I hope that my set of friends right now will not leave me.. It will surely be the end of me pag nawala sila... sa kanila lang ako kumukuha ng lakas pag I feel like the whole world turns it's back on me... I need some love... love, which ipinag kait sa akin ng mga magulang ko, mga former friends and not to mention my past relationships....nakakatawa ngang isipin pero minsan halos mamalimos na ako ng pag mamahal sa mga ibang tao... weird pero true.... palimos naman ng pag mamahal.... kahit konti lang...

Bakit bawal tayo

I have once met this girl back when I was only 18. Her name is boo, half Singaporean half filipina... in short she's kinda cute pero the only problem was she's already my my best friend's girl. So, in short she wasn't available. Pero kahit na hindi ko sya pwedeng ligawan(as if naman marunong akong mangligaw) naging good friends kami, she would tell me secrets that she can't even tell her BF, thoughts na sya lang ang nakakaintindi, at mga events sa buhay nya na sya lang ang nakaka alam. Naging masaya ako sa kanya and eventually nakalimutan ko na yung part na mahal ko sya(romantically)... don't get me wrong, mahal ko pa rin sya pero as friends lang... good friends. Months passes as if it was days... then one day nag absent siya from our class and I was kinda worried kasi she never misses a class. I tried calling her pero she won't answer my calls. I'm becoming really worried na. The following days she hasn't shown up and by this time sobrang gulong gulo na ako... I tried to remain calm pero I just can't seem to get my mind awaty from her.

Then one day I receive a call from her and told me to meet her sa isandg mall sa Madaluyong, I was about to ask her kung bakit siya biglang nawala ng ilang araw at bakit 'di siya nag paparamdam when she hunged up the phone. I instantly pick up my things and I went to our supposedly meeting place.

When I got there I could barely recognize her.. She has change drastically.. I couldn't even saw her smile. When she saw me she instantly hugged me real tight and nung moment na yun parang kinabahan ako.. I tried to set aside my thoughts when she told me that she's sorry... Ha? soory for what? I thought she was saying sorry for not showing up these past few days pero I was wrong, She finally said why she said sorry to me... "kuya I'm sorry.. but I'm pregnant..." Ha?!!!!? Bakit? Kanino? and since when? hindi nya sinagot yung mga tanong ko and instead she just hugged me even tighter. I can feel her body tremble.. I tried to call her and thank GOD kasi nag calm down siya...

She told me that it was my best friend yung dad ng baby nya. I was shocked and I swear nasaktan ako.. I asked her nasaan na sya(my best friend) sabi nya iniwanan daw sya. DAMN IT! Bakit nya ginawa yun? At bakit ka pumayag na may nangyari sa inyo? pero parang nabingi siya sa mga tanong ko.. Wala na siya nasa states na sya... Na aawa ako kay Boo
sa mga nagyayari sa kanya. She was crying most of the time until we decided na ipag patuloy nya yung baby. Ulila na siya and walang gaanong kaibigan kaya I volunteered to help her...


To make this long story short, I become the acting father sa baby nya. Months passed and naging kami rin officially. We love each other so much and yun na siguro ang isa sa mga pinaka masasayang araw ng buhay ko. When the baby was born she named it after me... KRISNA. Masaya na sana ako when that dreadful day came.. my best friend was back here in Manila and was looking for my Boo. Being not so selfish I let him see her and his baby.. I could not forget the looked on my Boo's face.. she was happy.. genuine happiness was etched in her face. I felt real bad that day. Hindi naman talaga ako heavy drinker pero nag inom talaga ako that day na parang wala ng bukas.. Nagseselos ako! Yun ang laging sumasagi sa utak ko. When I got to my Boo's plce nakita ko silang mag kayak and they looked so happy.. when my friend left, I talkd to her and asked if she still love my friend despite of all the hardships na dinanas niya and I asked her if she still love me.. her answer took me completely by surprise " sorry hon, I know madami ka ng ginawa for me and my daughter pero nung nakita ko siya parang nag balik yung dating pag mamahal na pilit kong kinalimutan..." Ha?!? mahal mo pa rin sya? Bakit? pero all she can say is that she's sorry.... Ngayon ko lang narealize na ginawa lang akong panakip butas. I love her kaya I decided na lumayo na lang ako sa kanya.. I have to give way para sa pag mamahal niya sa friend ko. And besides ayw ko lumaki yung baby na hindi nya kasama yung tunay na dad nya... I love her and so I let go of her.. too bad kasi hindi talaga kami para sa isa't isa... after that, I turned around and left. Leaving all those memories of her. Mahal ko siya and so I set her free...




*sorry dahil mahaba ang article ko

Selda 14

Maybe your wondering if bakit ganito yung mga articles ko.. siguro madami lang akong napag daanan na hindi gaanong kaganda... sa tuwing makikita ko itong picture na ito lagi ko na aalala ang mom ko. Maybe your wondering what's the connection? Let me show you a glimpse of my past:


When my parents broke up I was left in my mom's custody and I thought every things gonna be alright between me and my mom but I spoke too soon.. The heaven that I was expecting turned out to be HELL. My life since then become miserable. Akala ko magiging mas maayos ang buhay ko pero I was wrong. Nag simula lahat nung unang araw ko nahuli ang mom ko with this man... I won't tell you what I saw but I guess parang gets mo na di ba? Anyway dun nag simula yun... sa pang lalaki ng mom ko. Lahat ng sustento ng dad ko for us ay ginagastos ng mom ko dun sa bf nya. Even my tuition fee was been used up dahil dun sa pesteng lalaki nya. Dahil sa mga pangyayaring iyon naging rebelde ako. At sino naman ang hindi magrerebelde sa sitwasyon ko. Nahinto ako sa pag aaral because of my mom's bf and dun na nag simula ang impyerno ng buhay ko. Tell me sino ba ang nasa matinong pag iisip na patigilin ang anak nya dahil sa kabit nya? I begun to fight back, nag rebelde ako, nag simula na din ako mag kabisyo. Nung napapansin ng mom ko ang pag babago ko instead of breaking up with her bf mas lalong pinag higpitan ako. Hindi na ako nakakalabas ng bahay, and to make matters worst lumipat na sa bahay namin yung guy at pag nalalasing sya sa hospital ang bagsak ko dahil madalas ginagawa akong punching bag ng lalaking iyon. Sobrang na aawa ako sa sarili ko palagi, parang wala ng katapusan ang pahirap sa akin, madalas hindi nila ako tinitiran ng pag kain,kinukulong ako sa "selda 14" yan ang tawag ko sa room ko dahil I'm a prisoner of my own room. BAWAL LUMABAS! yan ang batas sa bahay. Kakain ka lang if tapos na silang kumain at maswerte ka if may matitira sayo na ulam madalas kasi kanin lang ang kinakain ko. I wasn't aloud to use the phone for their fear na mag susumbong ako sa ibang tao. Madalas ginagawang ash tray ang likod ko ng bwisit na taong yun.. when that happens wala akong mahingan ng tulong. I don't have friends... All I have was myself. I really wish I would die during one of those beatings sa akin ng bf nya... siguro you would say that sa telenovela lang yun nangyayari pero sad to say it really happened to me and how I wished that sana isang bangungot lang yun ng buhay ko... na kahit anong oras pwede akong gumising at sabihin sa sarili na " panaginip lang pala yun"

I wish those " i love you's" you kept on saying was mine

I really don't know what's happening to me lately.. I'm talking about my heart. Yes, in my previous entries nabanggit ko nga na "medyo" in love ako pero... how can it survive if laging binabalewala yung pagmamahal ko sa kanya, pakiramdam nya isang malaking "biro" ang pag mamahal ko sa kanya. It's really fraustrating kasi hindi ko mapaabot sa kanya yung pag mamahal ko. I know it's quite too early para magkaganito ako sa kanya.. and to think hindi pa naman "kami" . Damn! isa pa yung problem na yun... I really don't think na magiging kami.. nakakahiya mang aminin pero she's already taken. Ang laki kong tanga. Just imagine I have fallen to a girl na may boyfriend na, although her bf is a bastard kasi lagi syang pinaiiyak at inaaway. Come to think of it bakit ba napupunta sa mga walang kwenta ang mga pinaka matitinong tao dito sa mundo? Ewan siguro ganun lang talaga magbiro ang tadhana. Sorry if wala ng kwenta itong article ko... wala talaga ako sa katinuan right now because of whats happening to me. Everyday I prayed that those "i love you's" that she keeps telling on her boyfriend was mine.. hindi ko matanggap na binabalewala nung guy yung girl na pinakamalaga sa akin.



*it happened a long time ago...