My Story has Ended

Every story has an ending… Lahat sure na may ending whether it may be story ng family mo, ng friendship mo, love story mo or even story ng buhay mo… lahat yun may katapusan… Well it maybe a happy ending or it may also be a sad one… Nothing lasts forever. I guess nag tataka kayo if bakit ganito ako mag sulat now… Later you’ll understand kung bakit. Actually hindi ko nga alam kung paano ko ito sisimulan… hindi ko din alam kung saan ako mag sisimula…

Lahat tayo may reason why we are still here and holding on to dear life… I don’t know kung ano yung reason na yun, it maybe dahil sa family mo kaya ka na bubuhay, it may be dahil sa mga kaibigan mo, or dahil sa taong minamahal mo. Whatever your reason is, it gives you the drive para mabuhay… Ikaw ano ang reason mo? If your going to ask what drives me? Hindi ko masasagot yan ng deretso… kasi, actually hindi ko alam kung ano or sino yung nag bibigay sa akin ng drive to stay alive dito sa lonely place called Earth. Siguro may hinahanap akong isang bagay… isang bagay na mag papatunay that somehow “I belong”. I know you may not understand me kasi nga kahit sarili ko mismo hindi ko maintindihan. Gusto ko lang maramdaman yung “love” na sinasabi nila. Yung feeling na kailangan ka nila, yung feeling na may nag aalala sa iyo, yung feeling na may nag mamahal sa iyo… yun yung mga bagay na hinahanap ko… I know madaming nag sasabi na mahal nga nila ako… pero nasaan na sila? Nasaan na sila pag nangangailangan ako ng matatakbuhan pag may mga problema ako? Nasaan na yung mga pangako nila? Hindi ko sila sinusumbatan… nag tataka lang talaga ako, I know busy lang sila madalas kaya siguro ‘di na nila nalalaman yung mga nangyayari sa akin. Pero kahit wala na sila sa tabi ko at patuloy na sila sa pag layo sa akin… I’m still thankful ‘cause naging part sila ng buhay ko… lahat ng memories nila babaunin ko hanggang sa kabilang buhay, bawat ngiti nila ay mag papaalala sa akin na somehow nagkaroon ako ng silbi kahit ang nagawa ko lang ay mapangiti ko sila, bawat isa sa kanila ay naging parte ng buhay ko at I’m eternally grateful kasi nakilala ko sila.

Speaking of “life”… it is asa if life itself is slowly slipping away from the palms of my hand… parang unti-unting nawawalan na ako ng reason para ipag patuloy itong laro ng buhay… Parang na uubos na ang mga reasons ko to stay