50/50

“Life is too short” yun ang sabi nila and kahapon ko lang na realize na tama nga sila… I was confined sa hospital for some reason I can’t tell… Basta I was burning hot for 36 hours… I was so hot that they said they can actually cook an egg sa forehead ko, I vomit every 5 minutes, they found some infections sa blood ko, I also have this “gastritis” thing… I was so sick that I couldn’t stand on my own without falling and the worst part is nung mag 50/50 ako… they check my BP and they were shock when it reads 60/20… hindi ko alam na muntik na pala akong mamatay… my heart was hardly beating that time and if tumagal pa daw ng kahit another 2 minutes yung ganung BP ko… they are sure that I won’t make it but luckily gumaling din ako…

Pero while I was lying at my bed fighting for my life, I witnessed 3 other patients dying right in front of my eyes at medyo natauhan ako sa mga nangyari sa kanila at syempre sa nangyari din sa akin… Ang bilis ng pala matapos ang buhay… After that moment I just sat there in my bed thinking ‘bout my life… ano na ba ang nagawa kong tama habang nabubuhay pa ako? Parang wala… I kept on thinking until my head hurt… Then I saw the dead guy’s loved ones… umiiyak sila at pakiramdam ko naging mabuting tao yung namatay kasi todo ang pag iyak ng mga iniwan niyang mahal sa buhay… Sa akin kaya may iiyak ba pag namatay ako? May makaka-miss ba sa akin? May dadalaw ba sa libing ko? Siguro meron pero I’m pretty sure na pakitang tao lang yung gagawin nila kasi ngayong buhay ako eh hindi nila maipakita na mahal nila ako much more kung patay na ako… how can you show love if patay na yung pag bibigyan mo ng pag mamahal. Sabi nga nila “aanhin mo pa ang damo if patay na ang kabayo?” May point sila dun…

Anyway… kahit tila ba walang makaka miss sa akin I decided to write this letter para sa dalawang taong maiiwan ko at naging part ng buhay ko kung sakaling mawala ako…

Michelle – Salamat sa lahat lahat ng ginawa mo para sa akin, salamat sa love, sa time, sa effort, sa pag alala mo sa akin…. Mahal na mahal kita at never kitang makakalimutan… at kahit medyo madami tayong trials lately I want you to know na hanggang sa huli hindi pa rin ako susuko… Salamat kasi kung hindi dahil sa iyo I’m sure matagal na akong sinukuan sa dami ng problems ko… Maraming salamat talaga and probably I didn’t say this to you before pero ikaw ang pinaka mahalagang tao sa buhay ko… and I’m thankful for having you as my girlfriend… I’m so sorry for all those times na naging pasaway ako sa iyo… patawad if madalas akong nagiging malungkutin lately… Actually medyo madami pa sana akong sasabihin pero parang kukulangin itong blog ko para masabi ko lang sa iyo how much you mean to me… I will always love you at kahit kailan hindi mababawasan yung love ko for you but instead mas titindi pa ito…

I love you khizmhet.

Dae – Ilang taon na ba tayong mag ka kilala? 3 or 4 years na ba? Anyway gusto ko lang magpasalamat sa iyo sa 3 or 4 years na magkasama tayo as mag kapatid, salamat talaga at natupad yung wish kong mag karoon ng kapatid na babae… Ever since pa lang nung una kitang makausap I know that mag tatagal ang friendship natin at hindi nga ako nga kamali… look at us now, still going strong… Thank you for all the times na pina tahan mo ako sa pag iyak dahil sa mga ka dramahan ko sa buhay, thank you sa mga munti mong letters sa akin… up to now tinatago ko pa yun… Patawad if medyo mas mauuna ako sa iyo ha… hindi ko pa yata ito nasasabi sa iyo ng harapan and I guess never ng mangyayari yun… I want you to know that sobrang mahal na mahal kita as my ‘lil sister… I know nararamdaman mo naman yun di ba? Mag-iingat ka palagi at wag ka masyadong kikay(lol) and ‘bout sa suitor mo… hinay-hinay lang ha… take your time…

I love you baby Dae.

Sila lang yata ang makaka-miss sa akin pag nawala ako… mahal na mahal ko silang dalawa… Well, enough of this mushy stuff… gusto ko lang talagang malaman nila what they mean to me… Kasi malay natin after I wrote this letter and the moment I step out of this computer shop bigla akong mamatay… we will never know what lies 5, 10, 15 minutes from now kaya ako nakapag sulat ng ganito… I hope I didn’t bore you… So kayo, what are you waiting for? Tell your love ones how much you love them… before it’s too late

*P.S

Daddy I’m sorry if hindi ko nasabi sa iyo how much I love you and how much I am blessed to have you as my dad… maraming salamat at patawad sa pagiging suwail kong anak sa iyo… I love you