1/4/09


“Life is too short” yun ang sabi nila and kahapon ko lang na realize na tama nga sila… I was confined sa hospital for some reason I can’t tell… Basta I was burning hot for 36 hours… I was so hot that they said they can actually cook an egg sa forehead ko, I vomit every 5 minutes, they found some infections sa blood ko, I also have this “gastritis” thing… I was so sick that I couldn’t stand on my own without falling and the worst part is nung mag 50/50 ako… they check my BP and they were shock when it reads 60/20… hindi ko alam na muntik na pala akong mamatay… my heart was hardly beating that time and if tumagal pa daw ng kahit another 2 minutes yung ganung BP ko… they are sure that I won’t make it but luckily gumaling din ako…

Pero while I was lying at my bed fighting for my life, I witnessed 3 other patients dying right in front of my eyes at medyo natauhan ako sa mga nangyari sa kanila at syempre sa nangyari din sa akin… Ang bilis ng pala matapos ang buhay… After that moment I just sat there in my bed thinking ‘bout my life… ano na ba ang nagawa kong tama habang nabubuhay pa ako? Parang wala… I kept on thinking until my head hurt… Then I saw the dead guy’s loved ones… umiiyak sila at pakiramdam ko naging mabuting tao yung namatay kasi todo ang pag iyak ng mga iniwan niyang mahal sa buhay… Sa akin kaya may iiyak ba pag namatay ako? May makaka-miss ba sa akin? May dadalaw ba sa libing ko? Siguro meron pero I’m pretty sure na pakitang tao lang yung gagawin nila kasi ngayong buhay ako eh hindi nila maipakita na mahal nila ako much more kung patay na ako… how can you show love if patay na yung pag bibigyan mo ng pag mamahal. Sabi nga nila “aanhin mo pa ang damo if patay na ang kabayo?” May point sila dun…

Anyway… kahit tila ba walang makaka miss sa akin I decided to write this letter para sa dalawang taong maiiwan ko at naging part ng buhay ko kung sakaling mawala ako…


Michelle – Salamat sa lahat lahat ng ginawa mo para sa akin, salamat sa love, sa time, sa effort, sa pag alala mo sa akin…. Mahal na mahal kita at never kitang makakalimutan… at kahit medyo madami tayong trials lately I want you to know na hanggang sa huli hindi pa rin ako susuko… Salamat kasi kung hindi dahil sa iyo I’m sure matagal na akong sinukuan sa dami ng problems ko… Maraming salamat talaga and probably I didn’t say this to you before pero ikaw ang pinaka mahalagang tao sa buhay ko… and I’m thankful for having you as my girlfriend… I’m so sorry for all those times na naging pasaway ako sa iyo… patawad if madalas akong nagiging malungkutin lately… Actually medyo madami pa sana akong sasabihin pero parang kukulangin itong blog ko para masabi ko lang sa iyo how much you mean to me… I will always love you at kahit kailan hindi mababawasan yung love ko for you but instead mas titindi pa ito…

I love you khizmhet.


Dae – Ilang taon na ba tayong mag ka kilala? 3 or 4 years na ba? Anyway gusto ko lang magpasalamat sa iyo sa 3 or 4 years na magkasama tayo as mag kapatid, salamat talaga at natupad yung wish kong mag karoon ng kapatid na babae… Ever since pa lang nung una kitang makausap I know that mag tatagal ang friendship natin at hindi nga ako nga kamali… look at us now, still going strong… Thank you for all the times na pina tahan mo ako sa pag iyak dahil sa mga ka dramahan ko sa buhay, thank you sa mga munti mong letters sa akin… up to now tinatago ko pa yun… Patawad if medyo mas mauuna ako sa iyo ha… hindi ko pa yata ito nasasabi sa iyo ng harapan and I guess never ng mangyayari yun… I want you to know that sobrang mahal na mahal kita as my ‘lil sister… I know nararamdaman mo naman yun di ba? Mag-iingat ka palagi at wag ka masyadong kikay(lol) and ‘bout sa suitor mo… hinay-hinay lang ha… take your time…

I love you baby Dae.


Sila lang yata ang makaka-miss sa akin pag nawala ako… mahal na mahal ko silang dalawa… Well, enough of this mushy stuff… gusto ko lang talagang malaman nila what they mean to me… Kasi malay natin after I wrote this letter and the moment I step out of this computer shop bigla akong mamatay… we will never know what lies 5, 10, 15 minutes from now kaya ako nakapag sulat ng ganito… I hope I didn’t bore you… So kayo, what are you waiting for? Tell your love ones how much you love them… before it’s too late



*P.S

Daddy I’m sorry if hindi ko nasabi sa iyo how much I love you and how much I am blessed to have you as my dad… maraming salamat at patawad sa pagiging suwail kong anak sa iyo… I love you


23 comments:

Unknown said...

thank God your okei now...i'll pray for you..sna gumaling kna...pray palagi ha...ingat and God Bless...

January 4, 2009 at 9:02 PM
Dangel said...

hope your ok now... oist! wag ka nga magsalita ng ganun! hehehe! kinikilabutan ako sa mga mensahe mo sa mahal mo sa buhay..di ka naman nyan namamaalam?! tama life is to short and lets enjoy life di natin alam kung hanggang kelan tyo d2 sa earth so dapat makagawa tyo ng mga good deeds... hehehe!

take care always bro. get well soon..

January 4, 2009 at 9:40 PM
Honie Kwon said...

aww. tsk..this post made me realize of many things as well and made me think kung may iiyak man sken.pero i think madame..mabaet namn ako..i mean.. of course., my family tpos mga friends ko tpos ung honie ko..hays.. i am afraid to die..but what I am afraid of is to see someone dying. mas gugustuhn ko na mauna.. kesa sila..hahays.. anyway..take care of yourself.ngaun mgaling ka na.. you can change anything.. love them and they will love you back=)

January 4, 2009 at 10:24 PM
amiable amy said...

napaka senti naman ng bunso friend ko, glad that you are okay...

At least natauhan ka sa nangyari dun sa hospital. Love your life more and do good things to others more.

God bless you.

January 5, 2009 at 5:02 AM
2ngaw said...

Kala ko simpleng sakit lang nung time na nag iwan ka ng message sa cbox ko...pero at least ngayon ok ka na...ingat na lang sa sarili brod, alagaan mo katawan mo...marami nagmamahal sayo na di mo lang nakikita...

God Bless Brod...

January 5, 2009 at 7:07 AM
saul krisna said...

ahhhh touch naman ako sa inyong lahat.... parang may bagong family akong nahanap dito sa blogshere ah.... thanks talaga... ate amy naks kinareer mo na yung pag tawag mo sa akin na bunso ah... hahahaha love you ate, pati din ikaw khuletz, dangel, gelene at brod lord cm... thanks talaga...

January 5, 2009 at 11:41 AM
Amorgatory said...

hey hope ure ok, ingats lage and get well soon..youre soo lucky to have given a second chance to live and thats a super blessing.tc lage kaibgan.hey exhange link, aad na kta sa blognes skow. thanks

January 5, 2009 at 6:53 PM
Anonymous said...

ei..vampire Qu bkt d mo cnbi xkin un?...i hate you..pro ok lang khit papano nlaman Qu..pwd ingatan mo sarili mo..mhal na mhal pfu kita kht ano mangyari..mwuah

January 5, 2009 at 8:01 PM
saul krisna said...

sorry girlfriend ko for not telling you na muntik na akong mawala... patawad... wag mo ako iiwan ah... mahal na mahal kita

January 5, 2009 at 8:56 PM
Anonymous said...

I'm so busy these days, ngayon ko lang nabasa yung post mo... buti naman okey ka na ngayon...nakakaiyak ka naman kung sakali mang nagtutuloy ang pagbaba ng BP mo, buti na lang you're saved! Mawawalan pa ako ng kapatid dito... kaya pala di ka nagpaparamdam sa blog ko...eh ang kulit kulit mo biglang tumahimik sa cbox ko!

January 5, 2009 at 10:27 PM
Dhianz said...

awwww.... napaisip akoh sa lahat nang sinabi moh... true... life is so short nga... napaisip akoh don sa part na ano nga bah ang ginagawa koh sa buhay koh? pano koh pinapahalagaan ang buhay koh ngaun?... pano koh iniispend toh?.. san koh dinadala ang every segundo na meron pa akoh?... i think i wasted a lot of time and still in d' process of wastin' it i guess.. pero life is a gift nga... pasalamat tayoh... and any second could be our last... dumating na ren akoh sa point nang buhay koh na naisip koh na mawawalah akoh... it was really sad... at akoh ren ang umiyak sa sarili kong pinag-iisip...pag nawalah tayoh eh makikita moh mga mahal moh.. iiyak... pero after dat... life goes on pa ren sa kanilah.. pero for sure mamimiss tayoh... gotta spend time wisely tlgah... pero tao lang... nde naman maiwasan maging emo minsan... at malungkot... alam naman ni God lahat 'un eh... na-hospital na ren akoh minsan... na-ICU... biglaan... akalah moh simple lang...pero malala palah... i was there for almost a week... na-appreciate koh ang family at mga taong nakaalala na na-hospital akoh... sa mga times like dat... don moh makikita kung sino tlgah ang nagmamahal sau... kakatampo sa ibah... they weren't there whey i needed them most... datz why i appreciate my family so much... and i luv them tlgah... silah ang mga taong laging nandyan parah saken... no matter wat... ang mga tao sa paligid koh at kahit ibang kaibigan koh eh come and go... pero family koh... mula nang pinanganak akoh at for sure hanggang sa huling hininga koh depende kung sino mauna eh nandyan pa ren silah... at family mahal tayo despite mga katopakanz naten... nde naten kelangan magpaka-plastic like ginagawa naten sometimes sa ibang tao.... nde naman maiwasan maging ganon minsan... kaya nga totoo... sa ibang tao... front lang naten pinapakitah naten... dehinz nilah alam what we really feel deep inside... si God alam nyah lahat... as in lahat lahat... si God den ang isang pinasasalamatan koh sa buhay koh... nde Nyah akoh nilelet-go kaya patuloy pa ren akoh... and He luvs me unconditionally actually mahal Nyah tayong lahat no matter wat kahit ang ibah eh pinu-push Syah palayo... akala naten minsan layo layo ni God pero actually malapit lang Syah abot kamay lang... there are times i wanted to give up... parang nde koh na kayah... but He's there... keep reminding me how beautiful life is and how i am blessed dat i'm still alive and that i should be thankful about it and i should use my time wisely while i'm still here and be a blessing to somebody and maybe be an inspiration to others so that they would know Him and would also have a relationship w/ Him... ingatz kah lagi big bro... *hugz*... GODBLESS! -'ur lil sis di

January 6, 2009 at 5:13 AM
eMPi said...

na-touch ako sa post na ito pareng Saul... at nagiguilty at the same time... lately kasi may tampuhan kami ng my only girl in my life (MY MOM) at i made her cry... And i feel so bad... noong nabasa ko to... natakot ako bigla... malay nga naman natin di ba na sa oras na ito biglang mawawala ang taong pinaka-importante sa tanang buhay mo... salamat sa pagremind Saul sa pamamagitan ng post mo.

ako rin kaya may makakamiss pag nawala ako?

January 6, 2009 at 9:18 AM
Anonymous said...

aw! eto pala ang kwento. get well sooon. napadpad ako dito dahil sa blog ni dhianz. sana okay ka na...smile :)

January 6, 2009 at 7:07 PM
S-H-Y said...

Life is full of trials and d ntin alam kung kailan tau kukunin ng Diyos. So while buhaypa tau live life happily and be good person in the world kung pwede hehehe.. Life is too short! npka EMO nmn ng post mo :=)-

January 6, 2009 at 8:21 PM
yAnaH said...

hiyeeeee!
here's me wishing and hopin ure ok now...
nways, sabi nga nila diba, live each day as if it were ur last. live it up to the fullest. live without regrets...

ingats-ingats..

January 6, 2009 at 8:51 PM
Nancy Janiola said...

Hi..i'm glad to hear you're doing fine now...touch naman ako sa will power mo. you still manage to do some blog visits kahit na kakagaling mo lang...salamat ha and for sharing your stories na din.

Hope to see again soon in my blogs :-)
TAKE CARE!

January 6, 2009 at 10:57 PM
2ngaw said...

Ms. Dee, tinalo mo pa ung entry ni Saul sa haba ng comment mo ah lolzzz...

Ganyan naman ang buhay, di mo alam kung kelan kukunin sayo...mabibigla ka na lang at wala na, ni wala ka pa ngang nagagawang maganda sa buong buhay mo...Sa ngayon ang magagawa na lang natin, matuto sa karanasan ng iba...gawin kung ano ang dapat gawin dahil di natin alam anjan na sa tabi mo si kamatayan...

January 7, 2009 at 8:54 AM
Dhemz said...

wow lil sis..thank God..ok kana..my goodness...:) kaw naman senti naman yung mensahe mo...don't worry you will cope up with all of these things...pray ka lagi kay LORD..ingat lil sis

January 8, 2009 at 6:30 AM
msdianeg said...

I just read your post. Sana by now you're okay na. I'll pray that you're okay. Take care palagi ah!

January 10, 2009 at 4:33 AM
Anonymous said...

grabe pala nangyari sau..

hmmmm...Thank God at ok kna.. just continue praying...

take care!

January 10, 2009 at 11:03 AM
Kosa said...

swerte ng mga minamahal mo pareko!
ang mga pasaway na anak kapag nagbago, nagiging super bait at super ulirang anak..

ingat ingat lang kase.
pasalamat ka kase pasaway ka!!!
humaba ang buhay mo dahil dun!
alam mo din ba yung kasabihan tungkol sa DAMO? hindi yung para sa KABAYO.. yung isa pa...Peace

sige kita kits..lucky 2009

January 11, 2009 at 8:47 AM
Admin said...

Ah okey... Naaalala ko ang isang katangahan na ginawa ko dati kaya ako naospital...

Now i know... Masakit pala at nakakayamot maging tanga....

Hehe :) Get well soon friend.... I hope 'yung katangahan ko... Hindi similar sa iyo...

January 14, 2009 at 7:12 PM
krykie said...

awwtss.

im glad you're okay now.

ang lungkot ng story. huu.

kasi yung iba kapag wala na saka lang makikita yung halaga ng isang tao.

tssk. too bad!

anyway, pagaling ka.

enjoy your life! Ü

January 16, 2009 at 11:05 PM
 


Blogger Template By LawnyDesignz