Forgiveness Healed the Pain... not Time

Pain makes us forget so many things… Madalas sa sobrang pagka intense ng pain sa heart natin nakakalimutan na natin yung iba pang aspeto ng buhay tulad ng love, understanding, faith, endurance at forgiveness… at kadalsan kahit di natin sadya nawawala na yung pagiging positive natin sa buhay… madalas tinatanong natin “kalian ba ito matatapos?”

But pain also makes us remember one thing, our offender. He or she seems to be the villain in our life, ang KONTRABIDA sa buhay natin. Halos isumpa mo na yung taong iyon, at ilang appointment na sa mangkukulam ang ginawa mo para lang magkasakit siya, magka pimples, o magka dandruff(eewww). Wala na sa vocabulary mo ang salitang pag papatawad.

Habang nagbabasa ako ng isang libro este reader’s digest kanina, napadaan ako sa isang kwento na parang tinamaan ako… share ko lang sa inyo baka sakaling tamaan din kayo;

Let me tell you a story ‘bout a father. He’s very rich. He has a kind and lovely daughter. One night, a robber entered his house and took away all their money, jewelries and important belongings. He raped his daughter and killed her. He mourned for a long period of time for her daughter’s death. Finally the police caught the robber and put him to prison. But to the robber’s surprise, the father freed him from the prison, sent him to school, and supported his financial needs. He couldn’t explain his feelings of shame, joy, and gratefulness to the father. But the father wholeheartedly forgave him for what he has done.

Ewan ko ba… alam ko naman kathang isip lang ang kwentong iyon pero tinamaan talaga ako, Nagawa pa kasi niyang patawarin yung lokong taong iyon after patayin yung anak niya… he’s forgiving despite the intense pain na pinagdaanan niya. Nagawa niya mahanap yung positive side ng problem instead mag dwell sa mismong problema niya at hayaang sirain siya ng sarili niyang feelings(Hatred).

Isa lang ang natutunan ko… Forgiveness healed the pain, not time. We can never forget our experience, especially if masyadong nakaapekto yun sa atin… kaya nga why waste our time in trying to forget something bad from the past?

Accept that it happened tapos na yun at wala ka ng magagawa dahil past is past(diba), forgive the person who had done it and go on with your life! Mga anak kayo ng jueteng sumunod kayo sa akin… ala naman mawawala di ba?

SIDETRACK muna tayo: Usapang keso muna tayo

Tutal parang usong uso yung word na cheesy at keso.... wala lang naisip ko lang itong storya na ito

Nakasimangot ka na naman. Ang tagal mo na kasing naghihintay sa labas ng gate ng school namin eh.

“Sabi ko naman sa iyo, huwag mo na akong sunduin!”

“Wala naman akong ginagawa sa bahay eh… tambay lang kasi pang gabi ako.”

“Wala ka pa rin naman ginagawa dito.”

“Wala nga pero kasama naman kita…”

Ayan ka na naman ! Nagsisimula ka na naman sa mga sweet mong mga hirit. Pamatay ka talaga! Kinikilig tuloy ako.Napangiti tuloy ako nang wala sa oras.

Masaya ako kapag nandiyan ka. Ang taas-taas ng energy ko. Kaya lang, hindi malinaw kung bakit mo ginagawa ito. Mahal kita aminado ako. Pero sa tuwing dinadalhan mo ng mga ngiti ang mga labi ko, kasabay nito ang pangambang baka umasa lang ako sa wala. Umasa na baka nagmumukha na akong tanga. Pero wala akong magagawa, hindi mo naman sinabing “MAHALIN KITA”. Pero heto, ginagawa ko pa rin.

“Huwag mong sabihing mahal mo ako?!”

“Hindi no!”

Mukhang hindi ko talaga ma aamin sa iyo. Ngunit aasa pa rin ako, maghihintay na mahalin ako… ng boyfriend ng ate ko.

Mali sa paningin ko, mali sa paningin ng iba, pero anu magagawa ko? Kalimutan na lang kita. Ililihim ko na lang sa iyo na mahal kita….