"Ang tao parang kahoy..kahit balutan mo ng kahit anung kolorete,pinturahan mo man yan at pakinisin mo ng liha...di mo maitatago ang tunay na saloobin nito..darating ang panahon susuko yan sa anay,rurupok,mabubulok,at tuluyang mawawala...gaya ko...lahat tayo may hangganan dito sa mundo."
"Magsuot ka man ng napaka daming maskara, punuin mo man ang mukha mo ng make up o itago mo ang iyong mukha sa likod ng sombrero... di mo pa rin mapepeke ang tunay mong nadarama... lilitaw at lilitaw ang katotohanan dahil magawa man nating mag sinungaling at sabihing okay tayo pero ang mga mata natin ay mananatiling totoo"
"Minsan hindi gamot ang kailangan ng isang may sakit.... kadalasan nag hahanap lang sila ng importansya na nanggagaling sa kanilang minamahal... Iparamdam natin na sila'y importante din bago mahuli pa ang lahat... Mahirap mag bigay importansya sa minamahal natin kung sila'y nakabaon sa ilalim ng lupa"
"Mahirap mamatay dahil sa isang sakit pero mas mahirap kung buhay ka nga pero unti unti kang pinapatay ng puso mong ang tangin kasalanan ay ang mahalin ka"
Dahil malapit na ang ISANG MINUTONG SMILE bigla kong naisipang kong sumalat tungkol sa batgong pinag kakaabalahan ko ngayon kasama ang aking ama at ang aking butihing may bahay este gerlpren lang pala.
Mag dadalawang buawan na din ng una kaming maki bakas sa munting proyekto ng aking ama...
Wala kasi kami magawa ng gf ko sa bahay... lagi na lang kasing puro pag tulog ang pinag kakaabalahan namin nung mga panahong iyon pag nasa bahay kami, kaya ayun dahil boring eh sumama kami sa feeding program ng aking ama.
AKO: Deh malayo ba yung pinupuntahan mo sa feeding program mo? sama kamni michelle ala magawa dito eh. DEH: ah malapit lang yun, sa may taas lang nitong subdivision natin. AKO: ah sige sama kami... DEH: buti pa nga at ng may magawa kayo ni michelle kesa puro tulog ginagawa niyo dyan sa kama mo.
Alas 2 nung umalis kami at di ko akalaing malalaman ko na napaka palad ko kesa sa ibang mga kapatid natin sa bundok.
Malayo pa ba deh? Malapit na... ahm mga 2 bundok pa at 2 ilog na lang at nandun na tayo sa falls. Akala ko nag bibiro lang siya pero nang malaman ko kung saan kami pupunta eh ayun nanglumo ako kasi may bitbit akong isang kahon na pag kain na tumitimbang ng 15 kils (naks ng jueteng ginawa pa akong kargador) ahahahaha
Makalipas namin akyatin ang 2 bundok at 2 ilog nakarating na kami sa paroroonan namin... Namangha at nalungkot ako sa nakita ko, mga bahay na yari sa pinag tagpi tagping yero, mga ply wood na luma, mga bato, mga lona, etc. Wala akong makitang maayos na bahay at ang mga bata dun grabe nakakaawa ang sitwasyon, mga suot nila ay tila ba mga basahan, punit-punit at kadalasan wala pang saplot. Nasa Pilipinas pa ba ako?
Sinimulan na ni gf ang pag luluto ng lugaw na galing sa states salamat na din sa pakikipag tulungan ng KIDS AGAINTS HUNGER na isang organization na tumutulong sa pag papataba ng mga batang malnourish sa buong mundo. At ng matapos na ang pag luluto ay sinimulan na namin magpakain sa mga bata, nakakatawa at nakakatuwa kasi may batang sumisigaw ng "KAKAIN NA!!! NANDITO NA SI PASTOR!!!"
Di nagtagal nagsimulang humaba na ang pila ng mga bata dala dala nila ang mga mangkok,plato,platito,baso at kahit tabo may dala din. Bakas sa mga mukha nila ang kasabikang makakain ng lugaw namin. Lahat sila nakangiti at tila ba isang maagang pamasko ang dala namin, bakas sa mga mukha nila na kahit gaano kahirap ang situasyon nila eh hindi sila nag papaapekto.
Bakit sila nakakangiti eh simpleng lugaw lang ang dala namin, bakit kung titingnan ko sila eh parang wala silang problema? Bakit? Tayong mga matatanda este kayo lang pala ang matanda ... bata pa ako eh twenteen six palang ako eh, bakit tayo di natin sila magaya na pag may problema o na ppressure sa dami ng iniisip, napahiya lang ako sa sarili ko habang iniisip ko yung mga bagay na yun... oo nga't wala silang pera, bahay na matino, o kahit pagkain lang na sasapat sa 3 beses isang araw pero heto sila at abot tenga ang mga ngiti nila.
May nakilala kaming dalawang magkapatid, si mac-mac at ron-ron... maagang nilisan sila ng ina nila, at ang napaka bait nilang ama eh walang ginawa kundi ang mag inom ng mag inom pero ng lumapit sila sa amin para iabot ang dala nilang plato para humingi ng pagkain eh bakas na bakas sa mga mukha nila ang kasiyahan... wala silang tsinelas, maduduming mga damit na tila basahan ang suot nila pero bakit ganun nakangiti pa din. Nakatuwaan ni gf na bigyan ng cloud 9 yung si macmac at ayun tuwang tuwa na tila ngayon lang nakakain ng chocolate... at ng dumating ang kapatid niya eh hindi siya nag dalawang isip na hatian niya si ronron... kakatuwa talaga yung dalawang bata na yun... di mo mababakas ang kahirapan nila sa buhay dahil sa mga ngiti nila... bakit di natin sila tularan... alam kong mas nakaka angat tayo sa kanila, kumpleto ang mga damit at may mga brand pa, 5 beses nakakakain sa isang araw, may laman ang mga wallet, pero bakit di natin magawang ngumiti....
gayahin natin sila na pag may problema eh tinatawanan lang at nginingitian lang...
smile na kayo bawal naka simangot dito sa blogsphere....
Sa wakas buhay na naman ako... saktong sakto sa araw ng mga patay... teka bakit nga ba ako nawala? ehem ehem... wala lang...akala niyo siguro naging good boy ako kaya kinuha na ako ni Lord noh? kailangan ko lang mag concentrate sa tunay na mundo... tsaka pinag handaan ko kasi yung kaarawan ng gerlpren ko kasi "DEBUT" na niya... naks pwedeng pwede na siya kasi dalaga na siya... HOY mga utak niyo wag berde!!! :)
Anyway saan ba ako mag sisimula? Siguro kwentuhan ko na lang kayo 'bout sa kaarawan ni gerlpren..
BABALA!!! Isang napaka habang post!!!
sa mga 'di nakaka alam.... HRM ang kurso ni gerlpren at napag kasunduan na ang finals nila sa mga major subjets nila ay mag daos ng isang party para sa 50 na katao at ang theme ay isang DEBUT na party... Nag kataon din na si Gf na lang ang di pa nakakapag Debut so instantly siya na yung "taya".
Dahil yun na din ang magiging celebration ni gf kasi October 12 kaya siya ang taya sa cake, mga invitations, giveaways at tarpaulin... at dahil medyo todo support ako sa kanya kaya ako na din ang nag volunteer gumawa ng mga invitation, giveaways at yung picture para sa tarpaulin niya(lugi yata ako) pati yung isusuot niya ako din taya... hehehe anyway nag simula ang kalbaryo ko nung sinimulan ko na yung pag gawa ng invitation, anak ng jueteng naman oh 50 piraso ang gagawin ko.... gupit dito gupit doon at pati daliri ko nagupit ko din(promise!) at makalipas ang 6 na araw eh heto na ang kinalabasan(pasensya malabo yung gamit na cam eh)
Medyo di na masama para sa first timer sa pag gawa ng invitation(hehehehe) at ng matapos ko iyo sinimulan na ang pag gawa ng damit niya at laking gulat ko na mag mumukhang diwata pala yung isusuot niya ahahaha isang malaking mariposa este paru-paro... nakita niyo ba yung pakpak? ahahaha gawa ko yun... may gusto ba umorder? 500 pesos lang ahahaha
OHA OHA may talent pala ako... hehehe.. Dumating ang mismong araw ng kaarawan niya at kabado ako kasi unang beses ko pa lang makaka attend sa mga ganitong ka ek ekan este mga pag diriwang. 'Di ko nga alam kung anu sinusuot sa isang semi formal na event event eh. Sanay kasi ako sa maong na butas butas, puting sapatos at puting damit... yung tipong pang bahay look ahahaha... Nagulantang na lang ako ng malaman kong katabi ko sa gf the whole time ng party, hehehe with matching spotlight pa.
OO ako nga yung parang engot na yun... yung naka pink na long sleeve, black slacks at black shoes, yung may hawak sa bewang ng celebrant teka sa bewang ba ako nakahawak? hehehehe. Kahit parehas kaliwa ang paa ko at naapakan ko ng 2 beses si gf eh hala sige pa din sa pag sayaw.... hehehe.
Sobrang memorable ang araw na yun kasit na medyo may pasaway na agaw eksena... Aba parang humihirit pa yata sa gf ko eh tapos na sila.... buti na lang nakapag pigil ako hehehehe.
I hope napasaya ko siya that day.... at sana may mag comment naman dito... aba juice ko po.... ahahahah parang awa niyo na mag comment na kayo ahaha...
isa lang ako simpleng tao na may simpleng pangarap.... gusto kong manalo ng 100M sa lotto!!! hahahahaha about me ba? enjoy lang kayo sa mga walang kwentang storya ng buhay ko at ng lablayp ko....
Posts
