Ina

1/14/09

Siguro madami na ang nag tatanong or nag tataka if nasaan ba talaga ang family ko? Medyo this past few days lagi na lang kasing about sa family ko yung topic ng mga entries ko and I’m pretty sure your wondering kung bakit ba parang napaka bitter ko when it comes sa usapang pamilya… Matagal kong pinag isipan if isusulat ko ba yung totoong nangyari sa akin or hindi… and I’ve decided na isulat ko na lang para matigil na itong issue ‘bout my family… hahaha… wala naman mawawala ‘di ba?

Galing ako sa isang broken family at alam naman natin na once nasira ang isang pamilya usually ang mga na aapektuhan ay yung mga anak… well, tama sila dun. Nakakahiya man sabihin pero dahil sa nangyaring pag hihiwalay na parents ko nag simula na akong mag loko… ewan side effect yata yun ng mga anak pag naghihiwalay ang mga magulang. Nag simula na akong manigarilyo, magi nom, at maging rebeldeng anak. After umalis ang dad ko sa bahay at sa buhay namin medyo nawalan ako ng kakampi. And guess what, few weeks lang may dinalang guy ang mom ko sa bahay namin at sabi niya siya daw ang…. Boyfriend niya(damn her).

Doon nag simula ang mala-telenovela kong buhay… that time kahit wala na ang dad ko sa amin patuloy pa rin siyang sumosoporta sa pag-aaral namin magkakapatid. Every month siya kung magpadala ng sustento sa amin thru my mom’s ATM… pero 2 weeks before mag start ang classes naming sa school… my F@^&!NG mom told me na I would have to stop….


“WHAT ?!? BAKIT ? Hindi na ba nagpapadala ng pera ang daddy?”

“NO! Nagpadala siya kaya lang natalo sa sugal ang step dad mo kaya kinailangan niya na gamitin muna ang pang tuition mo… next year ka na lang mag aral”

Parang biglang gumuho ang mundo ko nung narinig kong hindi na daw ako mag-aaral. Okay lang sana if dahil sa nawalan kami ng pera kaya ‘di muna ako makakapasok… eh kaya lang ginawang pambayad utang sa sugal ang pang tuition ko… After that day nag simula ng kumulo ang dugo ko tuwing makikita ko ang mom at step dad ko. Nagagalit ako sa mom ko dahil mas pinili pa niya yung boyfriend niya kaysa sa anak niya at sa tuwing malalasing ang yung step dad ko parang nag mistulang punching bag ang katawan ko dahil halos every other day akong binubugbog…. If you could only see my body now… wala kayong makikita kundi scars na nakuha ko sa dami ng hampas ng dos por dos sa katawan ko, mga paso na nakuha ko sa tuwing papatayin niya ang sindi ng sigarilyo niya, peklat dito peklat doon yan lang ang makikita mo sa loob ng pants at

T-shirt ko…

Nagtiis ako sa loob ng dalawang taon na laging ganun na lang ang nangyayari, pag nalalasing… bubugbugin ako, pag high sa drugs… bubugbugin ako at pag may mali akong ginawa… bubugbugin ulit… I was starting to hate my life that time… mas gusto ko pang mamatay kaysa maramdaman ulit yung pain na binubugbog ka ng step dad mo at makikita mo ang mom mo na naka tulala at pinag mamasdan ka lang na tila ba balewala sa kanya yung ginagawa sa akin ng halimaw niyang boyfriend.

Hindi lang sa kamay ng boyfriend ng mom ko ako nasasaktan… pati sa mismo kong ina din...

HOUSE RULES:

  • Bawal gumamit ng kahit anong gamit sa bahay na gumagamit ng kuryente
  • Bawa lumabas ng “Selda 14”(yan ang tawag ko sa room ko kasi ang pinto ko ay gate na yari sa bakal… yung parang pang kulungan) pag may sikat pa ang araw(baka daw kasi may makakita sa mga pasa ko)
  • 3 Timba lang ng tubig ang pwede kong gamitin everyday
  • Kakain lang ako pag tapos na silang kumain.(Kung ano ang matirang pag kain yun lang ang madalas kong kainin… minsan kanin lang, hahaha minsan ulam lang at walang kanin at malas pag kapatid ko ang nag luto… tiyak yun simot ang kaldero kaya diet ako madalas nung mga panahong iyon)
  • Bawal mag sumbong sa kahit kanino ‘bout sa nangyayari sa akin.

Bigla ko tuloy na alala one time sobrang napuno na ako kaya sumagot ako sa kanya and guess what ang ginawa niya sa akin… she spit on my face… Sobra talaga ang galit ko sa kanila. Alam ko hindi na kayo makapaniwala sa mga sinasabi ko pero lahat ito tunay at walang halong lokohan. Sinusulat ko lang ito kasi masyadong matagal ko na itong tinatago sa loob ko and sabi nga ng girlfriend ko dapat matuto daw akong mag let go kasi sarili ko lang yung pinahihirapan ko pag ‘di ako nakapag release ng mga hinanakit ko sa family ko and that’s why I’m writing it here sa blog ko.

Oo nga at nag hilom na ang mga sugat ko at naging scars na lang ito… pero deep within me non-stop pa rin yung pain na naidulot nila sa akin… All my physical wounds have all healed but not my heart… it’s constantly bleeding pa rin… Patuloy pa rin ako sa pag hahanap ng pagmamahal na kahit kailan hindi ko nakita sa nanay ko, pag kalinga na di ko man lang naranasan, yakap na kahit kailan ‘di ko naramdaman at pag sasabi na mahal ako na kahit kailan ay ‘di ko narinig. Kaya wag kayo mag taka if saan talaga ba ako humuhugot ng mga idea sa pag susulat ko… lahat ito galing sa puso ko…

Kaya sana if kumpleto pa kayo ng family mo whether nasa ibang bansa ka or hindi… learn to appreciate them kasi kung ikaw nababalewala mo sila…. you better think twice kasi ilang libong katulad ko ang nangangarap makaramdam ng pag mamahal na ng isang ina… mapalad ka…

25 comments:

RiyAh said...

ahhhwww..
another sad story from you??
haaisstt..ok lang yan...

January 14, 2009 at 12:29 PM
elmie said...

grabeh, pang telenovela nga. tsk.

January 14, 2009 at 12:41 PM
2ngaw said...

Alam ko tutuo yang mga ganyang istorya pero di pa ako nakakita or nakakilala ng tulad ng istorya mo...

Sana nga lang sa ngayon eh nilalabas mo na lang lahat ng sakit at di na uli maranasan ung sakit n un

January 14, 2009 at 12:43 PM
Kosa said...

you should be very proud of yourself pareko... sa dami ng dinaanan mo, andyan ka pa rin..

wala kang kasing tibay pareko..
kahit siguro anung natural disaster pa ang dumaan sa buhay mo, kayang kaya mo..

oo nman, agree ako sa sinabi mo... na totally healed man lahat ng sugat mo sa katawan, may mga bagay pa rin na natitirang duguan.. hindi kita masisisi at tatanungin tungkol dun.. alam ko ang pakiramdam nun...

nakikisa ako sayoooo..
itagay mo lang!

kaya mo yan!!!

January 14, 2009 at 1:09 PM
Marlon Celso said...

Grabe naman pala yan? alam ko makapag-release lang sayo sapat na but don't you think you should get help? I don't want to pretend that i know what you are feeling but it's not right that you allow yourself to get through all that. Isn't there a way you can talk to your real dad? Very complicated i know but you know, we can get some people to help. if you want. but still it is very brave of you to share this to us. Feel free to share more if that makes you feel better. Dito lang mga kapwa blogger mo kahit mukang mga loko-loko kami lahat. hahaha

January 14, 2009 at 1:17 PM
Anonymous said...
eMPi said...

waaahhh... naantig na naman ang puso ko... nakarelate na naman ako... naka-witness na ako ng isang anak na binubugbog ng tatay... pero magkaiba sa sitwasyon niyo... totoong tatay niya yon... sugal at babae ang kinalolokohan ng kumag na tatay ng pinsan ko... na pati ang tita ko... grrrrr... wag na!!! naaawa lang ako...

pero bakit naman ginawa ng nanay mo yon??? haaayyy ang daming tanong puro bakit???

parekoy, just let it go na lang... i know naman mahirap ang pinagdaanan mo at im sure mahirap din tanggalin ang puot sa puso mo. Ipag-PRAY mo na lang at ipaubaya mo na lang ang lahat sa ITAAS.

Ingat,

-Marco Paolo-

January 14, 2009 at 2:19 PM
Anonymous said...

darn, my friend...i feel for you.. u can always replace your husband, but you can never replace a son.. i am a single mother, too, and i believe that children should always be the FIRSTS in every mother's life.. but i cannot speak for the feelings of your mom... just let time mend all wounds...

January 14, 2009 at 3:23 PM
cyndirellaz said...

naiinis ako sa nabasa ko.. tama ka, siguro kung ako ang nasa kalagayan mo mas matiagas pa ang ulo ko. pero alam ko naman na wala ako sa lugar para magsalita pero sana ngayong wala ka na sa poder nila (dahil nakakgamit ka na ng computer/ kuryente) sana makalimutan mo na ang lahat, mahirap pero kailangan. dito naman kaming mga friends mo! nu ka b? ahaha!! family tayo lahat dito sa blog sphere ^^

January 14, 2009 at 4:28 PM
Unknown said...

grabe naman pla talaga mga experiences mo dun sa stepdad and mom mo...cguro if ako ikaw lumayas na ako dati pa...hehehe...anyway...mabuti kc may gf kna ndi ka na ciao maging sad..keep smiling...

January 14, 2009 at 4:41 PM
Anonymous said...

what sphinx said is so true. even though we don't fully understand what u really feel, it's still wrong that they physically abuse you. IT'S SO WRONG. Dapat get help nga, di ba ung mga nasa tv, or get out sa house, (rebellious talaga e no?) Pero kawawa naman mom mo kung ganun.

Hay pag ako yan layas na talaga ako no, go to a friends' house for a while then find a job, though it's really hard kelangan mo talaga isupport sarili mo.

Sana ma solve na yan prob nio with ur step dad. Mean talaga siya. Hay nako, user lang yan, imagine tuition pinambayad sa utang sa sugal?! pfft. anyway bago kumulo dugo ko keep safe parin sayo, and sana (sana lang talaga) mag bago na step dad mo, seems impossible pero with God nothing is. Keep on praying lang, everything will be okay din ^^ aryt? ^^

January 14, 2009 at 8:19 PM
yAnaH said...

i know what you feel, kasi produkto rin ako ng isang broken family na talaga naman napakagulo. pero hindi ko naman pinagdaanan yang mga pinagdaanan mo lalo physically but on the emotional side, isa rin akong emotionally battered kid.

sa sinabi mong, naghilom na nga ang mga sugat na natamo mula sa iyong step dad.. its a long road to recovery.....mahabang panahon ang gugugulin mo upang makamit ang tunay na paghilom na ng gma sugat sa iyong puso, pero at least alam mo na kaya mo malagpasan ang lahat, sabi nga ni kosa, kahanga-hanga ka dahil despite all those tragic things na nangyari sayo, youre still there..standing... ready to face whatever life is throwing you right now.. yun lang yun.. keep the faith.. continue living.. live it best... hindi mo mamamalayan, nakapagpatawad ka na pala...

January 14, 2009 at 8:58 PM
Dhianz said...

awwww... i almost cry sa kwento... nde koh alam kung anong unah kong ihihirit... kala koh sa pelikula lang mga kwentong ganyan... or pang-maala ala moh kayah... kaya palah madalas mga post moh eh tlgang sobrang emo dahil na ren sa past moh... pero alam moh... karamihan sa post eh sobrang nakakarelate kme... well sau kc ur bein' honest w/ watz happenin' nd happned to ur life... kme kc... sometimes in denial.. parang nde koh kayang mag-open up nang todo like dat... may mga pinagdaanan den akoh sa buhay... pero ibang situation sa pinagdaanan moh... nde man physical pain... pero 'un nga.. ang msakit eh pain sa puso... na parang minsan dinudurog nah... so 'unz... lagi kong sinasabi nah may dahilan kung bakit nilagay tayo ni God sa isang situation... nde koh alam ang dahilan sau... pero God knows na kayah moh pero nde naman will ni God na masaktan kah lagi.. well i don't really have an answer.. para saken kc itz more about juz trusting Him all d' time... i guess kelangan moh silang patawarin sa puso moh so you can start healin' d' pain inside ur heart... andon kc eh.. may galit... well i don't blame u dahil sa pinagdaanan moh... but think of diz.. Jesus Christ died for us pero na walang kasalanan... lahat nang pinagdaanan naten eh napagdaanan Nyah... all da pain dat we felt naramdaman den Nyah.. kahit dumating sa time na tinorture syah eh minahal pa ren nyah ang mga torturers nyah... i don't really know kung anong gusto kong i-point out...pero God knows all d' hurt dat u feelin' and all d' pain dat u went through.. but itz all soon gonna come to pass... darating den ang umaga...i guess God has so much for you on d' way... maraming syang magandang blessings na naghihintay para sau... but He's juz waitin' for u to let go d' burdens... nd forgive and love those who hurt you... parang napakaimposible kung iisipin sa tulad nateng tao lang..but itz so different when we have God in our life... kaya nga sabi luv ur enemies devah... alam moh ang pinakamasarap na labasan nang sama nang loob eh si God mismo... sabihin moh lahat nang hinanakit moh.. as in lahat... kahit magalit kah sa Kanyah.. makikinig syah.. nde sya magagalit sau.. sabihin moh lahat lahat nang nasa puso moh.. ilabas moh.... pagkatapos non.. mafefeel moh ang peace sa puso moh... nde kah Nyah pababayaan big bro.. si God sya ay family moh na never kang iiwan... at kahit sa mundong blogsphere lang na itoh.. kme kapamilya moh na ren.. willing makinig sau... walah kmeng sagot sa lahat... kahit akoh walah... hayz... pero yeah.. prayers lang... trust Him... sige i'll pray for yah too tonight... you'll be fine... *breath*... *smile*... Life is Beautiful!... Godbless! -lil sis di

January 15, 2009 at 3:01 AM
darkhorse said...

Saul - parekoy! wag na wag kang papayag pabugbug kahit kanino...may "rights" ka bilang tao lalo na sa mga di mo kamag-anak...ang pagdidisiplina may limitations, sa pag-basa ko abused yan ginangawa sayo kaya tuloy naaapektuhan ka - kahit cno naman dba? at ska di ko maintindihan bakit di ka nila pinasasabay sa pagkain? di tama yun!

Ngayon ireport mo sa pulis o humingi ka ng tulong sa may authority...Tungkol naman sa padala ng Dad mo kausapin mo sya at mag open ka ng account mo at sayo ipadala directly. Ngayon tungkol sa Nanay mo igalang o sundin mo sya dahil sabi ng Bible pero kung mali naman ang ginagawa sabi "you rather obey God than men..."

dre! priority mo buhay mo makatapos sa pag-aaral...yun mga issue ng magulang mo sa kanila na lang yun wag mong iresolve di mo problema at maapektuhan ka lng...basta isipin mo responsibilidad nila pag aralin ka! Basta tapusin mo pag-aaral mo. Huwag kang makakalimot tumawag sa Maykapal lalo na sa mga daing mo cgurado kikilos at gagawa Sya ng paraan...God bless!

January 15, 2009 at 4:48 AM
amiable amy said...

sus bunso, super naman pala experience mo and kahit d mo isulat, i still guess na somehow your bitterness is about family and love....

anyway, saan ka nakatira ngayon? can you live with your dad? alam ba nya ano nangyari sayo?

stop your vices kung pwede lang and try to save and use it for schooling... try to be independent

i came from a broken family too but, i live with my mom and bro na LOVE is overflowing naman kahit wala pera....hehhe

Try to be strong and please finish your studies. You can make your life worth living for...just think of your future. Bata ka pa and don't let your mom ruin your future. Live with your aunt or become a working student. I pray that God give you more strength...okay? Be good!

January 15, 2009 at 12:04 PM
me said...

sad story..but please don't let those things put you down..instead strive hard and show them that despite everything they did to you can still be successful..and wag ka magtanim ng galit..don't blame yourself..came from a broken family too..kaibahan lang natin didn't experience abuses like you did..

but don't worry kaya mo yan..Just have faith in God..

January 15, 2009 at 12:28 PM
saul krisna said...

para sa mga nag tatanong if saan ako nakatira now... dito pa rin sa house namin on top of a hill over looking sa buong metro manila near antipolo... wahahaha ayos na ako now... it all happened a few years ago... but still parang kahapon lang lahat yun nangyari dahil i still have those fears and bitterness... mag isa na lang akong nabubuhay...


got a job kaya hindi na ako nagkaka problem sa pera...

got a wonderful girlfriend who really helps me get through all my worries and not to mention fears din....

got my brand new family here sa blogsphere...


as of now okay na ako... i'm just writing it down para malaman ng mga tao na hindi sila nag iisa sa mga dinadanas nila now...

January 15, 2009 at 2:05 PM
kuletz said...

aww napaka sad naman ng story ng buhay mo.. :( if thru blog can somehow may help u release the pain then go on... we're here to listen and give advise to you...

bilib ako sayo at nakayanan mo lahat ng pagsubok sa buhay mo and im sure na kahit na anung pagsubok pa ang dumating muli syo eh makakaya mo na itong lampasan ule...

just always have faith in God and dont lose hope my dear. someday you will realize that there's a good reason for everything that happened in your life!

just always keeping praying ok??

take care always & godblessyou...

January 15, 2009 at 2:11 PM
~~m$. DoNNA~~ said...

naku.. pwede na itong entry sa DEAR FRIEND MARVIN AND JOLINA ah...
sad story naman ito...

wag ka mag alala, lilipas din yan
remember,, there's a rainbow always after the rain...

Ang why sunset is more colorful that sunrise?
because that's the irony of life..
sometime better things happens in saying goodbye.. kaya tama sila.. let go mo na mga heartache moh..

January 15, 2009 at 5:46 PM
Amorgatory said...

hi kapatid, hmmm twas an inspiring story ha., i can feel your pain, although it was not as painful physicaly as your but then emotionaly pra dn mpyernow ang buhay kow..i can relate kasi i came from a broken family din, at alam kow hndi madali sobrang hirap yun sa part nang mga anak, but i was just lucky cgurow kasi even naghwlay parents kow i grew up on my own initiatve na bkit kow sisirain ang sira kow nang buhay di ba??. although cguro it really depends on how each person copes up, mahirap sobra lalow na snabi mo nga na parang nawalan ka kakampi sa buhay mow, and the only person na yun umalis pa,the thing pa na you were abused by your step father, lalong sobrang pain yun especially sarili mong ina parang hndi pa anak turing sayow, but then you made it through right and you should be proud of yourself kapatid you survived.. i know the pain and the memories will always be there and may mga times na may madami kang inaask sa self mo,but just pray always ok, God will not give you something you cant handle, if iisipin mo ung brighter side of it, those experiences will make you a better and stronger person,i believed kasi na were the chosen ones hahah, i mean yup minomold tayow ni fafa God ksi better and good things will come ..So keep on praying, were just here youre friends karamay mow, kahit di mow kilala in person its a good thing that there are people who understands what you've been through.. Stand still and be strong kapatid!!God bless lage ha!! muahugs!

January 16, 2009 at 2:59 PM

Very sad....

Sad to say galit sa akin Mom ko today...

5 days na kaming 'di nagkakatext...

Sira ulo kasi ako.

January 16, 2009 at 4:23 PM
aerah said...

alam mo ok... lang yan...
kahit na ganyan ang family mo ay alam ko na mahal ka din nila....
wala namang magulang na hindi mahal ang anak nila....

January 16, 2009 at 7:10 PM
lifeandrunway said...

Ei, another story ha.. this article answered my question (wondrin' where your family is). I hope that you can be relieved of the anger. Just thank the people who hurt you, regardless if their your relatives or not. After all, the process of pain and sacrifice need to complete its course to extract a better person out of yourself. Always remember- No precious stone was formed without undergoing a purification process. Just hold on and be faithful to Him. I hope this made sense to you. :)

January 17, 2009 at 1:01 AM
Celine said...

an Lungkot naman ng taLambuhay mu . pero kahit ganun mga nanyari sau, nakakabiLib ka, tibay mu ah? haha. :] god bLess .

January 17, 2009 at 10:44 PM
Anonymous said...

i hate your mom for that... sori, pero kung tratuhin ka prang dka niya anak... cguro, na inlove xa ng husto sa step dad mo...

well, that's life bro... tama ang girlfriend mo... letting go is the best solution para gumaan ang pakiramdam mo.

be strong bro... kayanin mo, para sa sarili mo rin yan.. hindi man matanggal mga peklat sa katawan mo.. lagi mo lang isipin na ang mga marka na yan ang nagbigay lakas sau ngayon. just forget the past....

just pray for them nalang... wer here for you bro... and i know your gf will take care of you...

ingat kau pareho... Godbless!

February 26, 2009 at 8:57 AM
 


Blogger Template By LawnyDesignz