12/2/08


Lately parang hindi ko na kaya ang mga nangyayari sa akin... bakit ba lahat ng pinahahalagahan ko ay unti-unting nawawala? Mag mula pa lang nung bata ako hanggang ngayon lahat sila iniiwan ako! If your going to ask me hindi naman ako masamang tao, hindi ako nanloloko at lalong hindi ako nang-iiwan... pero bakit ganon mag biro ang tadhana? Ipapakilala sa akin, gagawin kaming close at pag nakapasok na siya sa puso ko tsaka naman siya kukunin or ilalayo sa akin? BAKIT!!!

Nag sasawa na talaga ako, parang wala ng katapusan ang pag patak ng luha ko at ang masakit pa nun yung inaasahan kong tao na sasalo at pupunas sa mga luha ko ay wala... I'm sure naranasan nyo ng iwan ng taong pinaka mamahal niyo... yung tipo bang ibinigay niyo na sa kanila ang buong pagkatao niyo, lahat ng time niyo, lahat ng attention ay itinuon mo sa kanila and not to mention yung love mo... pero what the heck!!! Iniwan pa rin tayo...

I hate it when somebody leaves me sino ba naman ang hindi malulungkot pag iniiwan ka palagi... Hindi man nila sadyang iwan ka or lumayo sa inyo... pero yun pa rin ang point... lumalayo pa rin sila sa atin... whether intentionally or not. Paanong intentionally or not?
Minsan kasi kahit 'di nila tayo gustong iwan kadalasan naiiwan pa rin nila tayo... tulad na lang ng kawalan ng communication... minsan nasisira ang phone, nawawala, or nag papalit ng network... minsan din lumilipat ng tirahan or nangingibang bansa... basta I hope gets niyo ang point ko...

I'm really tired right now... not physically but instead emotionally... parang bibigay na ang puso ko sa mga nangyayari sa akin pero you know what... I'm still hoping that one day magiging maayos din ang buhay ko... I'm still hoping that one day mag kaka ayos din kami...

Now I'm asking you this question... will you be my friend and stay with me forever or are you just like those people who left me broken?


*i miss those days na magkukulitan pa tayo...

0 comments

 


Blogger Template By LawnyDesignz