12/31/08


Whenever your sad and blue kanino ka tumatakbo para mag labas ng sama ng loob, pag kasing laki ng bill ng meralco ang problema mo, kanino ka humihingi ng tulong, at pag bumabaha na ang bahay niyo sa kaka iyak mo sino ang nag papatahan sa iyo?

I’m sure some of us would probably say na yung mga kaibigan natin ang una natin nilalapitan whenever we’re down, yung iba naman sa mga magulang natin tayo humihingi ng payo pag sobrang clouded na yung pag iisip natin, minsan sa mga mas matatanda tayo tumatakbo para mag patulong at humingi na din ng payo…

Kapag naman nawawalan ka na ng hope, sino ang nag pu-push sa iyo para patuloy na mabuhay? Sino ang nagiging inspiration mo? Is it your mom or perhaps yung dad mo? Mga kapatid mo ba? Or mga kaibigan? If you’re going to ask me kung sino ang nag pu-push sa akin para patuloy mabuhay, sino ang nag papasaya sa akin at kung sino ang nag bibigay ng reason why I should change and be positive… It’s my girlfriend.

Corny pero it’s the truth.

For me, hindi lang siya basta girlfriend ko, she’s also my best friend, and the only family I’ve got. You all know naman na wala naman akong family kasi broken na kami since year 2000… All this time sa pag po-post ko dito sa blog ko parang never pa yata akong naging positive… lagi ko na lang sinasabi na nag iisa ako at wala man lang nag papahalaga sa akin, I always thought that I’m nothing… Pero ever since that I found her or should I say she found me…. I felt that somehow importante din pala ako and it’s all because of her, she has given me so much love that I’m starting to like being alive and all that stuff. She never failed to make me smile kahit isang tambak ng problema ang dinadala ko, she would appreciate every small things na ginagawa ko for her kahit naman walang ka-kwenta kwenta yung mga ginagawa ko, she would say “everything’s gonna be alright” just to make me feel better. Thankful ako kasi because of her parang ‘di ko yata susubukan maging positive.

You all know damn well na hindi ako gaanong nag titiwala sa sarili ko at lalo na sa ibang tao pero nang dahil sa kanya I’m starting to learn how to trust again, I know I’m starting to bore you pero I don’t care… (lol). I’m writing this because it’s time naman na maging positive naman yung mga sinasabi ko at hindi puro failed relationships, broken promise at pains that you get sa relationships… I’m eternally grateful for having her as my girlfriend,my best friend, ka asaran, ka kulitan, ka kwentuhan, my teacher, my everything… I hope you too will find your special someone… and if your gonna ask if I already found my special someone… Yes… I already found my kismet….

3 comments:

2ngaw said...

Swerte mo na yan pards, bihira ang partner na ganyan...Sana magtagal pa kayo :-) ...para hindi laging senti laman ng Blog mo :-D

January 2, 2009 at 8:18 AM
cyndirellaz said...

well, i already found my "the one" buti na lang at nahanap mo na din yung sayo. bihira lang naman kasi magkaroon ng someone na para lang sayo talaga.. anyway, ok naman ba kayo ng gf mo? kasi napansin ko nga yung mga post mo ay about you know, problems!!

January 2, 2009 at 1:02 PM
saul krisna said...

hahahaha..... sabi ko na nga ba mag re react kayo kasi puro senti mga post ko kahit happily in love ako... actually para sa mga broken hearted talaga ang blog ko... gusto ko ma feel nila na hindi sila nag iisa at hindi lang sila ang pinag titripan ng buhay.... gusto ko makahanap sila ng kakampi thru my blog.... hahaha thanks ah...

January 2, 2009 at 9:53 PM
 


Blogger Template By LawnyDesignz