10/28/08


"Bakit kailangan mo akong iwan?"
"Ginawa ko naman lahat ng gusto mo ah, hindi pa ba sapat yun para 'wag mo akong iwan?"

Naranasan mo na bang mag mahal na sobra? Yung tipo bang sa kanya mo na lang pina ikot ang buong pag ka tao mo... yung buong buhay mo ay ummikot lamang sa kanya? Tipo ba na sa araw araw na ginawa ng Diyos ay siya lang ang iniisip mo at laman ng puso mo? At dahil sa sobrang pag mamahal mo sa kanya pati sarili mo ay binigay mo na sa kanya ng buong-buo dahil "mahal ka daw niya"... pero after mong ipag kaloob sa kanya ang sarili mo... mararamdaman mo na lang na unti-unti na siyang nag babago... parang may kakaiba na sa kanya at kahit anong isip ang gaawin mo hindi mo pa rin malaman kung ano pinag bago niya... Akala mo mas magiging malalim ang pag sasama niyo sa oras mong gawin yung gusto niya... pero nag kamali ka pala...

Bakit ba madaming ganitong tao? For me hindi muna dapat ginagawa yung mga ganung bagay... Yes I know your probably wondering kung anong dekada ba ako pinanganak at tutol ako sa P.M.S , well don't get me wrong... I too had my own fair share of this stuff... anyway hindi tungkol sa sex ang topic ko now... it's about the things you have done for the person you love and yet that person still left you... Well, back to my story... may mga pag kakataon na kahit anong gawin mo.. kahit ibigay mo pa ang lahat lahat mo hindi mo pa rin mapipigilan yung pang lalamig niya sayo... Bakit? Bakit sila ganun? Ginawa ko naman ang lahat ah? Pero bakit iniwan niya pa rin ako?I'm sure paulit-ulit mo itong itinatanong sa sarili mo at iisipin mo ito hanggang sumakit ang ulo mo at makatulog ka habang umiiyak...

I'm just curious, bakit may mga taong binabalewala nila yung ginagawang effort ng kanilang mahal? Bakit 'di nila ma-appreciate yung mga natin? Manhid ba sila? Actually hindi ko din alam basta all I know is that after what we've been through, after all the things we have done for them.... still that isn't enough para mag stay at mahalin tayo tulad ng pag mamahal natin sa kanila...

3 comments:

ennaesor said...

korek ka dun... bawal tlga maging sad ang mga adik!!! wala yun sa bokubyolaryo nten diba??!! hehehehe....

bout sa mga articles ko., matagal na yun ngyari and lahat yun na-overcome ko nah... okei na ko nuh!! my mga tyms lang na bumabalik yung sad memories pero normal lang yun coz naging part yun ng life ko db?! but wats important is that i learned my lessons and naging strong ako... ska NO REGRETS nmn ako sa lhat ng napagdaan ko eh! thankful pa nga ako... coz lam ko nmn na khit di ako naging hapi b4 or until now... i know na my ibang taong masaya jan diba... ok na yun... madali nmn ako umintindi eh!! ayun po...

basta dont wori bout me... ok lang ako... i can handle myself... and ngaun.. alam ko na na pag dumating yung tym na di ko na kya... anjan ka nmn na pwedeng magpa smile saken diba.... hehehehe....

bsta salamat sa pgdating sa life ko... este... salamat pla sa blog... kung di dito... wala tau pareho db? hehehehe....

haaaaaayy.... ingat po...

mishuee nah...

thanks din sa love adik... alagaan ko yan... hehehe...

ayun!!!

naks... NOBELA!!!! hahaha...

October 29, 2008 at 3:00 PM
Anonymous said...

hayy... yah, correct.. sa totoo lang napakahirap magmahal na ngayon.. parang it always happens in the end that u'll cry with a broken heart.. it sucks! (ooppss., sorry)
Anyway, all we have to do and always put in our mind na kailangan din nating magtira para sa sarili natin, wag nating sagarin ang mga sarili natin sa pagmamahal ng ibang tao.. Kailangan din nating mahalin natin ang mga sarili natin.. kasi in the end tayo lang din ang dadanas ng matinding sakit at hindi ang ibang tao...
You know Saul, marami akong natutunan sa mga entry mo.. keep it up, and God bless you.. mwahh!!! wish to know you more..

October 29, 2008 at 5:08 PM
kenchin said...

tama ka sa sinulat mo. ako din dati ginawa ko n lahat para lng bumalik ung taong mahal ko, pero wala p din nang yari.

October 29, 2008 at 6:09 PM
 


Blogger Template By LawnyDesignz